احمد پورفلاح
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و ایتالیا
کشور ایتالیا زمانی قبل از تحریم‌ها شریک اول تجاری ایران در اروپا محسوب می‌شد و سطح تجاری ایران و ایتالیا تا 7میلیارد دلار هم رسیده بود، اما در زمان تحریم این رقم به دلیل محدودیت اعمال شده به 1.2میلیارد دلار رسید، اما به دلیل ظرفیت‌های بین دوکشور تا 10میلیارد دلار قابل ارتقاست. زیرساخت‌های تجهیزات نفتی ایتالیا بر مبنای نفت خریداری شده از ایران است و حتی این مساله به قدری جدی است که رییس کنفدراسیون صنایع ایتالیا اذعان داشته که ایتالیا آن قدر پولدار نیست که غیر از ایران از جای دیگری نفت بخرد و با احتساب صادرات نفت و محصولات پتروشیمی ایران به ایتالیا تراز تجاری همواره به نفع ما مثبت بوده است. این درحالی است که ایتالیا در بسیاری از زیرساخت‌های صنایع ما ازجمله فولاد، لوازم خانگی، ماشین‌آلات فرآوری سنگ و چرم نقش موثری داشته است و به نوعی تامین‌کننده تسهیلات صنعتی ما در این حوزه‌ها محسوب می‌شد. ایتالیا درحوزه صنایع نیمه سبک و سبک جایگاه خاصی دارد و به نوعی در دنیا از نظر صادرات صنعتی مقام پنجم را به خود اختصاص داده است. طی 2روز حضور هیات ایتالیایی در ایران بیشترین ملاقات‌ها با دولتمردان اختصاص داده بود و به نظر می‌رسد که دولت در این رابطه نباید با بخش خصوصی رقابت کند، بلکه فضایی ایجاد شود تا بازرگانان ایرانی نیز بتوانند با طرف خارجی برای سرمایه‌گذاری مشترک وارد مذاکره شوند. اکنون قطعه‌سازان و فعالان بخش فرآوری سنگ مایل‌‌اند تا با ایتالیایی‌ها در این زمینه وارد مذاکره شوند، اما نباید این نکته را فراموش کرد که بازرگانان ما از اکنون باید برای هر تیم خارجی برنامه و طرح راهبردی داشته باشند، تا طرف مقابل بداند که با چه میزان هزینه قرار است به چه بازاری وارد شود، به عنوان مثال اگر سالانه دومیلیون دستگاه یخچال در ایران مصرف می‌شود، بدانیم چقدر تولید داخلی است و چقدر از طریق تولید خارجی باید تامین شود.
