دولت یازدهم با استفاده از فضای مساعد سیاسی و همچنین قدرت متقاعدکنندگی دستگاه دیپلماسی، توانست تهدید جدی تحریم را از اقتصاد ایران دور کند. پس از مصالحه بزرگ وین، موجی از ورود مدیران ارشد سیاسی و اقتصادی کشورهای بزرگ اروپایی به ایران راه افتاده است. وقتشناسی روسای اتاقهای ایران و تهران و اصرار آنها بر اینکه بخش خصوصی نباید از جریان گفتوگوهای اقتصادی دور بماند موجب شده است تا امیدواریهایی پدیدار شود. از سوی دیگر اما هیجان و شادمانی مدیران اقتصادی دولت و روسای سازمانهای توسعهیی و شرکتهای دولتی برای نشان دادن نیازهای ارزی و مادی به خارجیها در چند روز سپری شده، شرایط نامطلوبی را نوید میدهد. درحالی که شرکتهای اروپایی در بحران اقتصادی فرورفته و نیازمند بازارند و میخواهند به هر قیمت و هر شکلی که شده به بازار ایران بیایند، هیجان نشان دادن از طرف ایرانیها میتواند معادله را به نفع آنها تغییر دهد. وقتی اشتیاق برای ورود به بازار ایران در جسم و روح خارجیها دیده میشود متاسفانه برخی افراد و نهادها با هیجانی کردن فضا و حرکت به سوی دلالی و واسطهگری تقاضای ایران را چنان پررنگ جلوه میدهند که شاید شرکتهای خارجی را به طمع بیندازد. هیجانزدایی از چگونگی برخورد با خارجیها، حذف دلالها و واسطههایی که برای خود دکان بازکرده و قیمتشکنی میکنند، ضرورت مدیریت نیرومند و کارآمد در فضای فعلی است. نباید بازار داغ و پرتقاضای ایران از طرف خارجیها به بازار داغ خارجیها تبدیل شود. هیجانزدایی از ضرورتهای امروز است و میتوان در این باره حتی نشستهای آموزشی برقرار کرد.