مذاکرات هسته‌یی به پایان رسید و جان کری و تیمش در جریان این مذاکرات رکوردهای جدیدی ثبت کرده‌اند. مت وایزر خبرنگار روزنامه امریکایی «بوستون گلوب» در گزارشی نه‌چندان هسته‌یی و یک روز پیش از پایان مذاکرات، از حاشیه‌های حضور تیم‌های مذاکره‌کننده ایران و کشورهای 1+5 این‌گونه شرح می‌دهد:
تیم مذاکره‌کننده امریکا در وین طی پنج هفته گذشته 4.5کیلو پاستیل پیچی با طعم توت‌فرنگی، 9کیلو پنیر رشته‌یی، 13.5کیلو آجیل مخلوط و میوه خشک شده و بیش از 200بسته برنجک خورده است. یکی از مقامات ارشد امریکایی می‌گوید: تعداد بسته‌های قهوه اسپرسو که تاکنون مصرف کرده‌ایم مدت‌هاست که سه رقمی شده است. یکی از اعضای تیم، تخمین زده که در طول 18ماه مذاکرات فشرده با ایران، امریکایی‌ها 400هزار مایل مسیر پیموده‌اند؛ یعنی معادل 16بار چرخیدن دور کره زمین. باوجود تمام عکس‌هایی که کری و دیپلمات‌های دیگر با لباس‌های شیک در اتاق‌های مجلل کنفرانس می‌گیرند، فضای پشت دوربین مانند فضای خوابگاه‌های دانشجویی در فصل امتحانات است؛ پر از شب‌نشینی و جوک...
هیات امریکایی که در 18ماه گذشته دست‌کم 17بار به وین سفر کرده است، آنقدر در این شهر بوده که بتواند برای همه اعضای تیم یک‌بار جشن تولد بگیرد. یکی از این جشن تولدها همین چند شب پیش با بستنی سه لیتری «زانونی» (تولیدکننده باسابقه بستنی در وین) برگزار شد. یکی از اعضا عکس‌هایی تقریبا از همه افراد هیات امریکایی در حال خواب رفتن گرفته است. همه اعضا تاکنون مریض شده‌اند و دست‌کم چهار بار مراجعه به بیمارستان صورت گرفته است. ازجمله این چهار مرتبه، یک‌بار شکستگی بینی وندی شرمن مذاکره‌کننده ارشد تیم و یک‌بار شکستن استخوان ران جان کری وزیر خارجه بوده است.
تیم امریکایی ساعات فراغت خود را به بحث در این باره مشغول می‌شوند که اگر فیلمسازی به هر دلیلی تصمیم به ساخت یک فیلم درمورد مذاکرات هسته‌یی گرفت، کدام ستاره سینما نقش کدام عضو تیم هسته‌یی امریکا را بازی خواهد کرد. طبق آخرین نتایج، اعضای هیات امریکایی به این نتیجه رسیده‌اند که نقش کری را «تد دانسون» بازی خواهد کرد، نقش ارنست مونیز وزیر انرژی را خاویر باردم، نقش شرمن با موهای نقره‌یی را مریل استریپ (همان‌طور که در فیلم «شیطان پرادا می‌پوشد» موهای نقره‌یی داشت) و نقش ماری هارفمشاور ارشد ارتباطات جان کری را کرستن دانست باید بازی کنند.
«پله کوبورگ» هتل محل برگزاری مذاکرات، در اصل یک کاخ متعلق به قرن19 است که اکنون به هتل تبدیل شده است. وقت استراحت که می‌شود، اتحادیه اروپا سلف‌سرویس سالاد و پنج سینی بزرگ پر از غذا ازجمله وعده‌های سبزیجات، ماهی و پاستا دراختیار مذاکره‌کنندگان خود می‌گذارد. این درحالی است که هیات ایرانی، اتاق ناهارخوری مجزا دارد؛ هم به‌خاطر حفظ حریم خصوصی و هم ترجیحات متفاوت غذایی. این روزها انگار یک پتوی غول‌پیکر روی تمام وین کشیده‌اند؛ فوق‌العاده گرم است و این گرما به اتاق‌های مذاکرات هم نفوذ کرده است. پنکه‌های دستی و سیستم‌های تهویه مطبوع قابل‌حمل به درون اتاق‌ها راه پیدا کرده‌اند. دیپلمات‌ها کت و کراوات‌های خود را باز می‌کنند و مقابل هر کدام‌شان چندین لیوان آب و آبمیوه می‌گذارند، انگار می‌خواهند در مسابقه نهایی بوکس، آب بدن‌شان تمام نشود.
رستوران مورد علاقه هیات امریکایی «پیتزافروشی دی کاپو» است؛ رستوران ایتالیایی کوچکی که آجرنماست و پیتزاهایش را با آتش هیزم تهیه می‌کند. امریکایی‌ها معمولا بعد از آخرین روز در هر دور مذاکره برای جشن گرفتن غذا را در این رستوران می‌خورند. آنها امیدوارند مرتبه بعدی جشن توافق نهایی را در این رستوران بگیرند، فقط نمی‌دانند کی این اتفاق خواهد افتاد... یا اصلا می‌افتد؟
