گروه غذا و دارو
وقتی مواد شیمیایی برای نخستین‌بار در کشاورزی معرفی شدند، همه از آنچه می‌توانستند، انجام دهند شگفت‌زده شدند. بازدهی به‌طور چشمگیری افزایش یافت. در ابتدا، خاک بسیار سالم بود. آسیب حاصل از کودهای شیمیایی دیده نمی‌شد و آفات هنوز به حشره‌کش‌ها مقاوم نبودند. تکنولوژی‌های جدید به تمام جهان به عنوان انقلابی در زمینه کشاورزی صادر می‌شد: انقلاب سبز.
به گزارش نچرال‌نیوز، کودهای شیمیایی، حشره‌کش‌ها، علف‌کش‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها، هورمون‌ها و ارگانیسم‌های دستکاری شده ژنتیکی محصولات این انقلاب بودند. انقلابی که امروزه تقریبا دیگر کسی آن را سبز نمی‌نامد. چراکه هیچ چیز سبزی درباره آن وجود ندارد. حداقل نه به معنای جدید و دوستدار محیط‌زیست لغت سبز.
جنبه‌های منفی انقلاب سبز
تکنیک‌های مرسوم کشاورزی مشکلات زیادی را به وجود آورده است. روش‌های معمولی حقوق حیوانات را تامین نمی‌کنند، بیماری‌ها و آلودگی‌ها را گسترش می‌دهند و کیفیت خاک و آب را تنزل می‌بخشند. برای حفظ منابع و ارتقای سلامت، کشاورزی مرسوم باید در سطح جهانی ممنوع شود.
بازگشت به کشاورزی ارگانیک که استفاده از مواد شیمیایی را ممنوع و تناوب زراعی را تشویق می‌کند، زمین‌های قابل کشت را حفاظت، سطح مواد مغذی غذا را افزایش و سمی بودن آن را به‌طور چشمگیری کاهش خواهد داد.
غذایی که می‌خوریم سمی است
بله! غذای ما وقتی به روش‌های متداول تهیه می‌شود، سمی است. دولت میزان استفاده از حشره‌کش‌های مختلف را در صنایع کشاورزی محدود کرده است، اما هیچ محدودیتی بر تعداد حشره‌کش‌های قابل استفاده یا حجم کلی آلاینده‌های شیمیایی وضع نشده است.
کشاورزان در کشاورزی ارگانیک، از سمومی با پایه گیاهی استفاده می‌کنند. این مواد بیوشیمیایی طبیعی، به سرعت تجزیه می‌شوند. این در حالی است که در کشاورزی مرسوم، گستره وسیعی از سموم استفاده می‌شود که بیشتر آنها مصنوعی است. بعضی از این سموم صدها یا هزاران سال ماندگاری دارند و برای انسان‌ها و حیوانات سمی هستند. قرار گرفتن در معرض این مواد شیمیایی می‌تواند تاثیر مستقیمی بر خطر ابتلا به انواع سرطان داشته باشد، به‌خصوص سرطان مغز، پروستات، خون و غدد لنفاوی.
چه بر سر خاک می‌آید؟
حفاظت از زمین‌های قابل کشت، برای حفظ امنیت غذایی نسل‌های آینده ضروری به نظر می‌رسد. اما روش‌های مرسوم کشاورزی، تهدیدی علیه سلامت خاک به حساب می‌آیند. حشره‌کش‌ها، علف‌کش‌ها، قارچ‌کش‌ها و کودهای شیمیایی مبتنی بر مواد پتروشیمی باعث نابودی جانداران مفید در خاک مانند کرم‌های خاکی، حشرات شکارچی و باکتری‌های مفید می‌شوند. برای کشت در این زمین‌های مملو از موادشیمیایی، موادشیمیایی بیشتری نیاز است. این روند سطح رویی خاک را فرسوده می‌کند و میزان نمک آن را افزایش می‌دهد. بعد از این فرآیند، زیست‌پذیری خاک به‌شدت کاهش می‌یابد و این در حالی است که تجارت کشاورزی مرسوم تعداد بیشتری زمین را به کار می‌گیرد. نهایتا زمین‌های زراعی بیشتر و بیشتری غیرقابل کشت خواهند شد.
در مقابل کشاورزی ارگانیک با استفاده از تناوب زراعی، حشره‌کش‌های طبیعی و روش‌های دوستدار محیط‌زیست، خاک را دوباره ترمیم می‌کند.
مناطق مرگ در اقیانوس‌ها
خاک و موجودات ساکن آن تنها قربانیان کشاورزی مرسوم نیستند. وقتی که آب جاری از باران، خاک شسته شده را به اقیانوس‌ها می‌برد، مقدار زیادی از موادشیمیایی به آب راه می‌یابد. این موادشیمیایی باعث مرگ پلانکتون‌ها می‌شود و غذای باکتری‌های دریایی را فراهم می‌کند.
باکتری‌ها با مصرف اکسیژن، میزان این ماده حیاتی را در آب اقیانوس کاهش می‌دهند. میگوها، ماهی‌ها و سایر جانداران دریایی منطقه را به خاطر کمبود اکسیژن ترک می‌کنند یا در اثر آن می‌میرند و این فرآیند نهایتا به پیدایش مناطق مرگ در اقیانوس‌ها منجر می‌شود. مناطقی که هیچ موجود زنده‌یی جز باکتری‌ها در آنها وجود ندارد.
استفاده از حشره‌کش‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر مواد شیمیایی در بلندمدت تاثیر مستقیمی بر کاهش پایداری کشاورزی و سطح سلامت مصرف‌کنندگان می‌گذارد. از طرف دیگر این مواد خطری جدی برای کشاورزان و تولیدکنندگان مواد غذایی نیز محسوب می‌شوند. استفاده از روش‌های کشاورزی ارگانیک، روشی موثر برای جلوگیری از این زیان‌هاست. اما کشاورزی مرسوم، تجارت گسترده‌یی را برای محصولاتش به وجود آورده است. باید منتظر بود تا مشخص شود کدام‌یک پیروز می‌شود: سود حاصل از محصولات مرسوم کشاورزی یا تمایل بشر برای حفظ سلامتی و حفاظت از امنیت غذایی نسل‌های بعدی.
