ساعت‌های هوشمند
در چند سال اخیر گجت‌های هوشمند روز به روز پیشرفت قابل ملاحظه‌یی داشته‌اند به صورتی که هر ایده‌یی در این زمینه امکان عملیاتی شدن داشته است.
شاید تا چند سال پیش همه اینها در حد فیلم‌های تخیلی و ایده‌یی بیش نبود اما امروز بسیاری از این ایده‌ها به واقعیت پیوسته است. شروع این داستان از ساعت‌های ورزشی بود ساعت‌هایی که برای کنترل بدن ورزشکاران استفاده می‌شد سپس توجه شرکت‌های بزرگ به این بازار و کشش آن در بین کاربران جلب شد و سرمایه‌گذاری در این زمینه به شکل وسیعی آغاز شد.
اکنون شاهد گجت‌های جذابی هستیم که شاید کارآیی عمومی نداشته باشند اما برای کسانی که علاقه‌مند باشند، می‌تواند مفید واقع شود. سهم عمده گجت‌های پوشیدنی بازار در اختیار ساعت‌های هوشمند است. تقریبا همه شرکت‌های بزرگ در این زمینه محصولی تولید کرده‌اند.
ساعت‌های هوشمند اپل، سامسونگ، ال‌جی، هواوی، سونی در کنار گوشی‌های هوشمندشان و خاصیت شخصی‌سازی برای گوشی‌های هوشمند برای کاربران جذابیت زیادی دارد البته گفتنی است قیمت این گجت‌های جذاب تا حدی بالاست و برای همه امکان خرید وجود ندارد. علاوه بر ساعت، دستبندهای هوشمند با قابلیت‌های مختلف، جوراب هوشمند و هدست‌های واقعیت افزوده در بازار عرضه شده‌اند که رقابت جالبی را در بازار به وجود آورده‌اند. همچنین انتظار می‌رود در ۵سال آینده مدل جدیدی از گجت‌های پوشیدنی با نام «گجت‌های شنیداری» باب شوند که اندازه فوق‌العاده کوچکی دارند و اصلا به چشم نمی‌آیند.
نیاز به سنسورهای کوچک‌تر
اما این گجت‌های کوچک آنچنان کارآمد خواهند بود که می‌توانند تمامی پیام‌ها، اعلانات و اطلاعات مورد نیاز کاربر را در گوش او بخوانند و او را از نگاه کردن به صفحه گوشی یا حتی ساعت هوشمندش بی‌نیاز کنند. البته نمی‌توان آینده گجت‌هایی مانند ساعت‌های هوشمند یا دستبندهای ورزشی را نیز محکوم به شکست دانست.
زیرا این گجت‌ها هم‌اکنون توانسته‌اند جای خود را در بازار‌های مصرفی و در بین کاربران عادی باز کنند و با استقبال خوبی نیز مواجه شده‌اند. انتظار می‌رود، نوآوری‌های جدیدی که در عرصه سنسورهای دیجیتال به وقوع می‌پیوندد در آینده نزدیک موجب کوچک‌تر و کارآمد‌تر شدن این گجت‌ها شود و آنها را تبدیل به محصولات پرطرفدار‌تری کند.
اگر بخواهیم با ذکر مثالی به روند تکامل سنسورهای دیجیتال نگاهی بیندازیم، سنسور شتاب‌سنج که امروزه در اکثر گجت‌های دیجیتالی به کار گرفته می‌شود، بهترین نمونه است.
تا 2 یا 3سال پیش، این سنسور، سطحی معادل با ۳میلی‌مترمربع را اشغال می‌کرد و اکنون اندازه آن به یک‌میلی‌مترمربع کاهش یافته که دستاورد بسیار خوبی محسوب می‌شود. گذشته از این، انتظار می‌رود در آینده نزدیک فناوری به کار گرفته شده در ساخت سنسور‌ها به گونه‌یی پیشرفت کند که آنها بتوانند انرژی مورد نیاز خود را از بدن کاربر تامین کنند و نیاز به منبع انرژی جداگانه‌یی نداشته باشند. این پیشرفت خود می‌تواند به کوچک‌تر شدن اندازه سنسور‌ها کمک شایانی بکند و این امکان را فراهم می‌کند که این سنسور‌ها در وسایلی مثل لباس‌های عمومی روزانه نیز قابل تعبیه باشند.
کار به اینجا ختم نمی‌شود و کانسپت‌های بسیارجذابی هم‌اکنون وجود دارند که با عملی شدن آنها ارتباطات هوشمند بسیار آسان‌تر و جذاب‌تر از قبل خواهند شد. باید دید گستره تخیلات بشر تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد و در آینده شاهد چه گجت‌هایی خواهیم بود؟!
