چهار سال از رفتن ناصر حجازی می‌گذرد. هرچند ناصرخان در میان دوستدارانش حضور ندارد، اما یاد، خاطره و مسلک او همچنان زنده است. حجازی چهار سال است که رفته است اما گوشی تلفن او هنوز روشن است تا پیامک‌هایی را که علاقه‌مندانش ارسال می‌کند، ضبط کند.
مردی که به ساده زیستن مشهور بود و دوست مردم، نمونه مثال‌زدنی از قهرمان بود. او در روزی چون امروز به کما رفت و هوادارنش را سه روز بعد در روز دوم خرداد تنها گذاشت. می‌گویند چهار سال است عقاب از آسمان فوتبال ایران پر کشیده است. حجازی که سال‌ها برای فوتبالش و البته مهم‌تر از آن برای رک‌گویی‌هایش در این فوتبال به چهره‌یی ماندگار بدل شده بود، براثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت. ناصر حجازی یکی از موفق‌ترین ورزشکاران ملی ایران در زندگی خانوادگی هم یک عمر زندگی عاشقانه را همانند زمین فوتبال تجربه کرد، و درحالی در 62سالگی دارفانی را وداع گفت، که خیلی‌ها شیفته مرامش بودند.
حجازی از نخستین روزی که برای تیم ملی جوانان ایران در ورزشگاه امجدیه آن زمان به میدان رفت، از آن روز بارانی که زندگیش رسما با فوتبال گره خورد، دروازه‌بان ماند و با غرور و توانایی از دروازه‌های تیم ملی و تیم استقلال دفاع کرد. ناصر حجازی که سال ۱۳۲۸ در تهران به دنیا آمد و فارغ‌التحصیل مدرسه عالی ترجمه بود، در دوران بازیگری در باشگاه‌های نادر، تاج، شهباز و استقلال بازی و قهرمانی‌های متعددی را تجربه کرد.
