رویا دیانت
مشکلات مالی کن و یورویی که غوطه‌ور در نوسانات بازار ارز است، ابری بر فراز بازار فیلم کن نشانده است.
درحالی که اطمینان می‌رود، برخی از عناوین فیلم‌هایی که از امروز در کن ارایه می‌شوند، بازار خوبی داشته باشند، اما ابری شوم نیز بر بازار امسال سایه افکنده است؛ بحران جاری اروپا و روسیه. به‌عنوان نتیجه این امر، دستاوردهای مالی حتی بازارهای کلیدی فیلم نیز می‌تواند به خطر بیفتد.
آوی لرنر رییس کمپانی میلنیوم فیلمز و تهیه‌کننده مجموعه «یک‌بار مصرف‌ها» می‌گوید: داریم منطقه به منطقه بازار را از دست می‌دهیم. ژاپن خوب نیست. روسیه در نقطه صفر بوده چون روبل ارزشش را از دست داده است. اروپا هم بد است. در اسپانیا و ایتالیا درچند سال اخیر، بازار کاهش یافته است. تنها نقطه‌یی که می‌توانیم در آنجا به رشد امیدوار باشیم، چین است.
در آسیا هم اشکالاتی وجود دارد. یعنی نظام سهمیه‌بندی سختگیرانه‌یی اجرایی شده که در آن امکان نمایش برای فیلم‌های خارجی سخت‌تر شده و درعین حال کپی غیرمجاز نیز به میزان زیاد به فروش می‌رسد. اما این قاره هنوز در قلب مخمصه است: یورو بار دیگر ارزشش را در برابر دلار از دست داده و روبل نیز همچنان درحال سقوط آزاد است.
ریچارد ریوندا دل کساترو رییس هانیبال پیکچرز می‌گوید در 12ماهه اخیر چالش‌های ارزی زیادی ایجاد شده و خریداران اروپایی نیاز به یوروی بیشتری دارند تا بتوانند وارد قراردادهای توزیع و خرید فیلم شوند. کارگزاران و منعقد‌کنندگان قراردادها هم به این دلخوش هستند که بتوانند برای نمایش مجموعه‌هایی قرارداد ببندند که سود تجاری پایدار و طولانی‌مدتی داشته باشد. درعین حال، همه مناطق نیز به‌طور کامل در وضعیت آشفته‌یی قرار ندارند. بازار امریکا روشن‌تر از همیشه است، گرچه باکس آفیس سینمایی اغلب پس از جشنواره‌ها به جنگ‌های دیوانه‌واری نیاز دارند تا افت نکنند، اما جشنواره ساندنس امسال کاملا داغ بود و هفت قرارداد با فیلم‌های مستقلی که آنجا به نمایش درآمده بودند، بسته شد. به همین دلیل رنا رانسون اعتقاد دارد بازار امسال سینما در امریکا امیدوار‌کننده است.
توزیع‌کنندگان دیجیتال نیز نقش مثبتی در این میان ایفا می‌کنند و شبکه‌هایی چون نتفیکس و آمازون موجب تحرک در بازار فیلم بوده‌اند و قراردادهای قابل توجهی امضا کرده‌اند که قرارداد «دیوها سرزمینی ندارند» به مبلغ 12میلیون دلار ازجمله آنها بوده است.
درعین حال به‌طور فزاینده‌یی ستاره‌های فیلم‌های بزرگ برای معرفی فیلم‌ها به خریداران مناطق بزرگ بین‌المللی همراهی می‌کنند و این کار را حتی پیش از آنکه پروژه‌ها کلید بخورند، شروع می‌کنند. سال پیش متیو مک کاناهی با گاس ون‌سنت برای «دریای درختان» وارد برنامه‌های معرفی فیلم شد؛ فیلمی که درجشنواره امسال کن برای نخستین‌بار به نمایش درمی‌آید. اما اسامی زیادی نیستند که از چنین توانی برخوردار باشند و بتوانند تضمینی برای یک اثر به حساب بیایند. دل کاسترو می‌گوید تنها 30ستاره از چنین توانی برخوردارند. در هرحال انتظار نمی‌رود چاه نفت درحال فورانی در بازار امسال مشاهده شود و فیلمی چون «بازی‌های گرسنگی» وجود ندارد که بتواند مورد توجه منعقد‌کنندگان قراردادها واقع شود.
با این حال نمی‌توان جذابیت‌های همیشگی کن را نادیده گرفت و حتی معرفی اسامی فیلم‌هایی که به بخش‌های مختلف جشنواره فیلم کن راه پیدا می‌کنند، می‌تواند عوامل سازنده آنها را با شوقی مفرط روبه‌رو کند؛ درست همانطور که تری ادوارد شولتس کارگردان فیلم «کریشا» از شوق شنیدن حضور فیلمش در بخش هفته منتقدان کن اشک از چشم‌هایش جاری شد. او گفت: از اینجا می‌توانم به جهان معرفی شوم.
منبع: ورایتی
