رسول رحیم‌نیا
از نظر سرمایه‌گذاری و تامین نیازهای اساسی کشور، حتی باوجود توافق در مذاکرات، ریزش چشم‌گیری برای دلار وجود نخواهد داشت. از طرفی هم کفی که می‌توان برای دلار در نظر گرفت، محدوده قیمتی ۲۵ الی ۲۷ هزار تومان است. سهام دلاری، سهام مناسبی برای سرمایه‌گذاری خواهد بود. می‌توان گفت، وضعیت نه چندان مناسب این سهام، در روزهای اخیر ناشی از این است که نوع نگاه سرمایه‌گذاران به معاملات در کوتاه‌مدت، فرسایشی شده است. همچنین نبود نقدینگی کافی در بازار، به این فرسایش دامن زده و شرایط را بدتر می‌کند. در چنین وضعیتی، سهامداران خواستار خروج سرمایه خود از بازار هستند؛ اما در بلندمدت، با توجه به قیمت‌های ارزنده موجود در بازار، سودآوری شرکت‌ها و همچنین در صورت توافق در مذاکرات، شرایطی فراهم می‌شود که روند سودآوری شرکت‌ها بهتر خواهد شد. سهام ریالی به‌خصوص صنایع غذایی و روغنی نیز با حذف ارز ترجیحی، به سودآوری خواهند رسید.
البته نرخ سود بین‌بانکی نیز قابل‌توجه بوده روند نرخ سود بین‌بانکی است که طی هفته‌های اخیر به بالای 21 درصد رسیده است. نرخ سود خیلی از بانک‌ها نیز ترجیحی و در همین حدود است؛ بنابراین، این مساله باعث می‌شود با توجه به رکود موجود در اقتصاد، بخش زیادی از پول‌هایی که از بازار سرمایه خارج‌شده است در بانک‌ها قفل شود. نکته پایانی اینکه با توجه به ارزنده بودن سهام، سهامداران نباید اقدام به فروش سهام کنند و شرکت‌های سرمایه‌گذاری و هلدینگ‌ها با حمایت از بازار می‌توانند رونق را به بازار بازگردانند.
وضعیت صندوق‌ها نیز مهم است. سرمایه‌گذاران با توجه به ترجیحات سرمایه‌گذاری و میزان ریسکی که مدنظر دارند، اقدام به سرمایه‌گذاری در صندوق‌های مختلف می‌کنند. بر این اساس افرادی که به دنبال استفاده از مزایای ریسک و بازدهی بالاتری از شاخص بورس هستند، اقدام به سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سهامی می‌کنند و معمولا افرادی در صندوق‌های با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری می‌کنند که به دنبال سودی مطمئن و پایدارند. وجود الزام صندوق‌ها به خرید حداقل ۱۵درصد در سهام و به‌واسطه ترکیب دارایی‌های خود و انتظاراتی که سرمایه‌گذاران دارند حداکثر نرخ پرداختی صندوق‌ها فارغ از شرایط بازار ۲۰ تا ۲۲ درصد است و حتی اگر شاخص و وضعیت بازار خوب یا مناسب نباشد، همین سود پرداخت می‌شود. اکثر مشتریان صندوق با درآمد ثابت انتظار حداقل بازدهی و بیشتر از نرخ سود بانکی را دارند و رضایت آنها درگرو پرداخت مستمر این نرخ سود است. همچنین از نوسان در بازدهی صندوق‌ها استفاده نمی‌کنند. باید گفت صندوق‌ها، به عنوان ابزاری جایگزین برای دیگر ابزارهای بازار پول طراحی‌شده‌اند، ذخیره‌گیری انجام نمی‌دهند و سیاست‌گذاری آنها به این صورت است که بر اساس بازدهی، سود پرداخت کنند تا زمانی که وضعیت بازار خوب است و صندوق‌ها نمی‌توانند بیش‌ازحد سهام خریداری کنند و به بازدهی شاخص نمی‌رسند. از طرف دیگر ریزش بازار و داشتن سهم زیادی در سبد دارایی‌‌‌ها، باعث می‌شود که از نرخ بانکی هم کمتر پرداخت کنند و نارضایتی سرمایه‌گذار را به همراه خواهند داشت.
