گروه جهان
نتایج یک تحقیق نشان میدهد، هزینههایی که عدم وجود امنیت آبی بر اقتصاد جهان تحمیل میکند، سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد دلار است و خسارت وارده بر مناطق شهری در اثر وقوع سیل سالانه به ۱۲۰میلیارد دلار میرسد.
به گزارش پایگاه اینترنتی اکو بیزنس براساس گزارش جدیدی که در زمینه امنیت آب منتشر شده، سیل و خشکسالی درکنار تغییرات آبوهوایی و نبود سرمایهگذاری در منابع آبی قابل اتکا، سالانه دهها میلیارد دلار به اقتصاد جهانی لطمه میزند. هشدارهای بینالمللی نشان میدهد 46 کشور جهان با جمعیت بیش از 2.7میلیارد نفر با خطر بحران کمبود آب مواجه هستند که اصلیترین دلیل آن تغییرات جوی است.
دیوید گری، استاد دانشگاه آکسفورد در این باره میگوید: «آب مولد ثروت است و میتواند نابودکننده هم باشد.»
براساس این گزارش که توسط دانشگاه آکسفورد و در آغاز نشست مجمع جهانی آب در کره جنوبی منتشر شد، جنوب آسیا دارای بیشترین تمرکز ریسکهای مرتبط با آب است. شرق و جنوب شرق آسیا نیز با افزایش سریع تهدیدهای ناشی از وقوع سیل مواجه هستند در حالی که امریکا بیش از همه جای جهان در معرض خطر سیل قرار دارد.
این گزارش درحالی منتشر میشود که شهرهای ایالت کالیفرنیا به دلیل خشکسالی بیسابقه با محدودیت مصرف آب مواجه هستند. منطقه آتاکاما در شیلی با تبعات شدیدترین سیل 80 سال اخیر مواجه است و بزرگترین شهر برزیل شاهد شدیدترین خشکسالی در8 دهه گذشته است. ایران نیز با کمبود آب مواجه است. بهطور کلی کمبود منابع آب موجب به وجود آمدن مشکلاتی برای تولید از آفریقای جنوبی تا تایوان شده است.
این گزارش حاکی است، آفریقای زیر صحرا تنها منطقهیی است که در آن خطر عدم وجود منابع آب کافی درحال افزایش است. این درحالی است که شمال آفریقا دارای بیشترین جمعیت در معرض ریسک عدم امنیت آبی قرار دارد. گزارش صندوق جهانی طبیعت (WWF) نیز پیشتر نشان داده بود که کشورهای ثروتمند در اروپا نیز بهطور روزافزون با مشکل کمبود آب روبهرو هستند.
در این گزارش آمده است که نتیجه ترکیب دو عامل تغییرات آب و هوایی و مدیریت ضعیف منابع، دلیل کمبود آب در پیشرفتهترین کشورهای جهان است.
این درحالی است که براساس گزارش دانشگاه آکسفورد، هزینههایی که عدم وجود امنیت آبی بر اقتصاد جهان تحمیل میکند، سالانه حدود 500 میلیارد دلار است. همچنین خسارت وارده بر مناطق شهری در اثر وقوع سیل سالانه به 120میلیارد دلار میرسد.
ناامنی آبی؛ تهدیدی مشترک
گری، یکی از نویسندگان این گزارش گفت: «تحلیلهای ما نشان میدهد، کشورهایی که اقتصادشان به کشاورزی وابسته است اغلب بیش از همه از سیلها و عدم امنیت آبی تاثیر میپذیرند.» وی افزود: «کشورها باید درباره نحوه گذار از اقتصادهای متمرکز بر کشاورزی به یک اقتصاد کمتر وابسته به آب بیندیشند. کشورها باید بر چگونگی استفاده بهتر از منابع آبی محدود در دسترس تمرکز کنند.»
بنا بر این گزارش، هزینه تخمینی ناامنی آبی در کشاورزی حدود 94میلیارد دلار در یک سال است. بنادیتو براگا، رییس شورای جهانی آب در این باره گفته است: «در استرالیا شما نمونه خوبی دارید از اینکه آنها چگونه با 10سال خشکسالی در منطقه مورای دارلینگ باسین (Murray-Darling Basin) برخورد کردند.» به گفته بارگا، سرمایهگذاری در زیرساختهای آبی در کشورهای توسعهنیافته نیاز به توجه بیشتر جهانی دارد. آب تهدید مشترکی است که اقتصاد، جامعه و محیط زیست را به هم مرتبط میکند.»
افزایش نیاز به آب
به اعتقاد کارشناسان، تقاضای جهانی برای آب تا سال 2030 میلادی از 40درصد از منابع پایدار آب فراتر خواهد رفت. به گزارش بانک جهانی تا سال 2030 میلادی بهدلیل رشد جمعیت و تغییر عادات غذایی، تولید موادغذایی باید حداقل 50 درصد افزایش پیدا کند. آژانس بینالمللی انرژی نیز پیشبینی کرده که مصرف آب برای پاسخگویی به نیازهای تولید انرژی و دیگر تولیدات تا سال 2035 میلادی تا 85 درصد افزایش خواهد یافت. این درحالی است که نهادهای بین دولتی فعال در زمینه تغییرات اقلیمی معتقدند، تغییرات شدید اقلیمی در مناطقی که تولیدات موادغذایی در آن صورت میگیرد هماکنون نیز باعث افزایش بهای موادغذایی شده است.
به اعتقاد این دسته از کارشناسان، ادامه این روند و وقوع رویدادهایی چون سیلهای ویرانگر و خشکسالیهای طولانی میتواند تولیدات محصولات غذایی را تا 25درصد کاهش دهد. به همین دلیل است که بازیگران عرصه تصمیمگیریهای کلان مجبور خواهند شد برای تخصیص آب به مصرفکنندگان در یک اقتصاد، دست به انتخابهای دشواری بزنند.
الکساندر کوستوا، کارشناس بینالمللی آب، هشدار داده کمبود آب در آینده رشد اقتصادی جهان را تحت تاثیر قرار داده و منشأ بسیاری از چالشها و ناپایداری سیاسی خواهد بود. الکساندر کوستوا گفته بود: «بحران قرن ما را کمبود آب مشخص خواهد کرد، تغییرات آب و هوایی، خشکسالیها، توفان و سیلهایی را ایجاد میکند که کیفیت آب مصرفی را بهشدت تحت تاثیر قرار میدهد.
ما چالشهای عمدهیی را بهواسطه کمبود آب خواهیم داشت، مهاجرتها و پناهندگان سیاسی در آینده بسیار زیاد خواهد شد. ما در سیارهیی پر از آب زندگی میکنیم و مادامیکه از آن حفاظت نکنیم، آینده بسیار بدتر از آن که الان تصور میکنیم، خواهد بود.»