مازیار معتمدی
کوین اسپیسی یکی از آن چهره‌های متفاوت دنیاست؛ بازیگری امریکایی که چندسالی است بین دو قاره امریکا و اروپا در حال رفت و آمد است تا به عشقش یعنی تئاتر هم به اندازه سینما بها داده باشد. اسپیسی با آن صدای متفاوت و لبخند مرموز، یک دهه مدیریت هنری تئاتر اولدویک لندن را برعهده داشته و به همین دلیل برای خدماتی که به نمایش بریتانیا کرده، در پایان این دوره، با یک جایزه لارنس اولیویه از او تجلیل می‌شود. هیچ‌کس نمی‌تواند کتمان کند که انتخاب این بازیگر برای فیلم تحسین‌شده «زیبای امریکایی» مهم‌ترین عامل برای انتقال همه آن پوچی و بیهودگی فیلم بود. نقشی که هرچند برای او یک اسکار به همراه آورد، اما او را متوقف نکرد و او که در تمام این مدت با انتخاب‌های متفاوت همه را مبهوت کرده بود، در یکی دو سال اخیر برای بازی درخشانش در سریال اینترنتی «خانه‌پوشالی» همه را مرعوب هم کرده و به همین دلیل امسال جایزه گلدن‌گلوب را نیز دریافت کرده است.
آخرین اجرای اسپیسی بر صحنه نمایش اولد ویک با حضور مجدد او در نمایش تک‌نفره «کلارنس دارو» رقم می‌خورد، که نخستین‌بار سال 2014 به مناسبت یک دهه فعالیت به عنوان مدیر هنری این مرکز مهم، آن را به صحنه برد. او در نقش شخصیتی فرو می‌رود که در امریکای قرن نوزدهم، در حال مرور تجربیاتی در ذهنش است که به او کمک کرد تا یک وکیل معروف و قهرمان حقوق بشر شود.
این در حالی است که بریتانیایی‌ها در سال 2010 برای خدمات او به تئاتر نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا را از سوی الیزابت دوم ملکه بریتانیا به او اهدا کرده بودند.
اسپیسی که برای فیلم «مظنونین همیشگی» اسکار مرد مکمل دریافت کرده، بی‌شک یکی از دلایل مهلک بودن فیلم «هفت» است؛ شخصیتی مخوف که در برابر همه سادگی شخصیت برد پیت و همه درک شخصیت مورگان فریمن، آنها را به دنبال خود کشانده است.
