عجیب‌تر از این، حرفی است که اکثریت قریب به یقین افراد حاضر در جریان مبارزات بر زبان آورده و می‌گویند «اتاق نباید سیاسی شود.» اگر قرار است اتاق سیاسی نشود و رفتار و خواست سیاسی بر آن حاکم نشود- که البته بعید است چنین اتفاقی بیفتد-بهتر نیست که درباره این مرزبندی‌های سیاسی تجدیدنظر شود.
حضور برخی افراد که نزد اکثریت فعالان صنعت و بازرگانی مقبولیت دارند و می‌توانند همانند عنصر تعادلی در نزدیکی رفتارهای گروه‌های گوناگون عمل کنند در این یا آن لیست انتخاباتی نباید آنچنان حاد شود که به قهر و آشتی و بیرون ماندن چهره‌های ملی از فهرست‌ها منجر شود.
آن افرادی که این کار سیاسی را آنقدر ادامه می‌دهند و هیچ حد و مرزی هم برای سخت‌گیری شبه‌حزبی قایل نیستند یادشان باشد که هنوز حزب نشده‌اند، هنوز برای انتخابات یک نهاد غیرسیاسی تلاش می‌کنند و هنوز معتقدند نباید رفتار سیاسی کنیم و... به جای این کار و هدر دادن نیروها که می‌تواند منجر به بدبینی رای‌دهندگان شود بهتر نیست همه نیروهای خود را برای حضور بیشتر واجدین شرایط متمرکز کنیم؟
