خوانندههای آنطرف آبی یا به قول بعضیها لسآنجلسی تابستان را برای خود بهترین فرصت میدانند و در کشورهای عربی اطراف ایران (بهویژه شهر دوبی) کنسرت برگزار میکنند. بسیاری هم برای گذران تعطیلات تابستانی پولها را به ارز تبدیل کرده و به این کشورها میروند تا خاطرات شادی را در دفتر خاطرات خود رقم بزنند. همیشه این بخش زیر سوال بود که چرا به موسیقی و کنسرتها بها نمیدهند که ارز مسافران ایرانی، شهرهای فقیری مانند دوبی را به چنین عظمتی بکشاند. وقتی ایرانیان به دوبی میرفتند با خانههای رویایی انیمیشنی با موقعیت سرمایهگذاری عالی روبهرو میشدند پایشان میلرزید و آنجا سرمایهگذاری کردند. این کار آنها باعث شد دوبی که برای ساخت یک بیمارستان تخصصی از ایران کمک میطلبید با پول همین ایرانیها خود را بالا بکشد. حالا که آبادانیهایش تمام شد دیگر ایرانیها را به رسمیت نمیشناسند. ترکیه هم از این قاعده مستثنی نیست. آنها هم جا پای دوبی گذاشتهاند و همان بازی را به راه انداختهاند. ایرانیها را با زرق و برقهایی چون کنسرت به کشورشان میکشانند تا ارزهای ایرانها در آنجا خرج شود. در این میان حسین علیزاده، سرپرست گروه موسیقی «همآوایان» میگوید: نخستین فستیوال موسیقی تهران با اجرای او فردا شب در عمارت مسعودیه آغاز میشود. اماکن تاریخی را میتوان با اجرای موسیقی اصیل ایرانی و بومی زنده و پرنشاط کرد و بین مردم هم برای استفاده صحیح و نگهداری از این اماکن فرهنگسازی کرد. حتی برگزاری کنسرت در بیابانهای ایران و کاروانسراهای قدیمی هم پیشنهاد نو و قابل تقدیر از حسین علیزاده است. این خبر بسیار مسرتبخش بود، چون هم مردم با میراث فرهنگی خود آشنا میشوند و قدر آنها را میداند و هم به راحتی میتوانند ارزی که قرار است به جیب ترکیه و کشورهای عربی بریزد را در خود ایران خرج یا سرمایهگذاری میکند، در کشوری که هیچوقت از رسمیت نمیافتد.