تعادل| در ایالات متحده امریکا، اقتصاددانان درحال حاضر روی این موضوع متمرکز شده‌اند که آیا صنعت فست‌فود می‌تواند با حداقل دستمزد 15دلار در ساعت دوام بیاورد یا نه و پاسخ آنها به طرز شگفت‌انگیزی مثبت است. به گزارش موسسه بین‌المللی سیاست‌گذاری تغذیه، این پاسخ ظاهرا بار دیگر نشان می‌دهد که برخلاف تصور بسیاری، اقتصاد فست‌فود امریکا درحال نابودی نیست.
گزارش رابرت پولین و جانت ویکس- لیم از موسسه تحقیقاتی اقتصاد سیاسی دانشگاه ماساچوست نشان داد که اگر حداقل دستمزد که اکنون ساعتی 25/7دلار است، درطول 4سال به 15دلار افزایش یابد، صنعت فست‌فود قادر خواهد بود این افزایش دستمزد را «به‌طور کامل جذب کند»، بدون آنکه هیچ‌گونه محدودیتی برای حاشیه سود این صنعت پدید آید. افزایش هزینه‌های نیروی کار می‌تواند با کاهشی در حجم مبادلات و افزایشی اندک در قیمت‌ها جبران شود. (چیزی که مجمع بین‌المللی فرانچیز و سایر مدافعین «برده‌داری دستمزدی» به‌نظر می‌رسد به سادگی انکار می‌کنند.) این مطالعه، افزایش سالانه 3درصدی قیمت‌ها را فرض می‌گیرد؛ به عبارت دیگر افزایش کلی 12درصدی. این موجب می‌شود گزارش نتیجه بگیرد که حصول حداقل دستمزد 15دلاری در کل ایالات متحده، باید چشم‌اندازی واقع‌‌گرایانه در نظر گرفته شود.
در گذشته، عده‌یی بر این باور بودند که تولید‌کنندگان فست‌فود نمی‌توانند قیمت را در هیچ موردی افزایش دهند چراکه آنها به وضوح دریافته بودند که آنچه که اکنون هزینه می‌کنند، حداکثر میزانی است که بدون از بین رفتن کل کسب‌وکارشان می‌توانند هزینه کنند؛ هر چند این به‌دلایل مختلف عاقلانه نیست. اولا تولید‌کنندگان فست‌فود نمی‌توانند قیمت مشخصی را که مردم را پس می‌زنند، حدس بزنند و مهم‌تر از آن اینکه پیش‌فرض در اینجا این است که تنها یک تولید‌کننده فست‌فود می‌تواند قیمت‌هایش را افزایش دهد، حال آنکه در اثر افزایش حداقل حقوق، همه آنها این کار را خواهند کرد.
افرادی که فست‌فود مصرف می‌کنند، حتی اگر قیمت آن 22سنت در سال افزایش یابد به مصرف آن ادامه می‌دهند (خصوصا اگر بیشتر آنها به لطف افزایش حداقل حقوق، پول بیشتری برای خرج کردن داشته باشند.) تنها نگرانی این بود که افزایش قیمت در یک شرکت، آنها را به سمت شرکت تولید‌کننده دیگری سوق می‌دهد. اما اگر همه تولید‌کنندگان مجبور به افزایش قیمت‌ها به میزان مساوی باشند، این مساله به‌طور کامل منتفی خواهد بود، چنانچه این گزارش خود به آن اذعان دارد.
به‌نظر می‌رسد این فرصت مغتنمی باشد برای آنکه بار دیگر نشان داده شود که اقتصاد فست‌فود امریکا در حال نابودی است. در بسیاری کشورهای جهان، شاغلان در صنایع فست‌فود، مزد ساعتی می‌گیرند. درحالی که انجمن جهانی فرانچیز و امثال آن در سطح جهان همچنان بر این طبل می‌کوبند که «سود» تنها چیزی است که برای جامعه اهمیت دارد، ما اکنون می‌دانیم که این تنها چیزی است که برای «آنها» اهمیت دارد. این تعجب‌برانگیز نیست که آنها خواسته‌های‌شان را با خواسته‌های کل کشور تلفیق کنند و آنها را یکسان اعلام کنند، اما این به هر حال، حس نوعی «دورویی» را به افراد منتقل می‌کند. امریکایی‌ها باید مهم‌تر از شرکت‌هایی که برایشان کار می‌کنند، تلقی شوند. به‌نظر می‌رسد که زمانی که به قانون‌گذاران داده شده تا این را درک کنند، زیاد بوده است.
