وصال روحانی اندک مدتی پس از شروع سال 2015 و درحالی که مطالعات پیرامون سال 2014 و دستاوردهای آن همچنان ادامه دارد به نظر می‌رسد ستاره‌های نامدار سینما در غرب نزول محسوسی را در این سال متحمل شده باشند. دیر زمانی حتی اسم این ستاره‌ها ـ و نه کیفیت کارشان ـ کافی بود تا فیلم‌ها بفروشند اما امروز چنین نیست و آمار فروش و اتفاقات یک سال اخیر نشان می‌دهد بیش از آنکه نامداران عامل توفیق فیلم‌ها باشند، موضوع فیلم‌ها به‌خصوص شهرت کاراکترهای آنان و قوه پول‌سازی دنباله‌های سینمایی حرف اول را زده‌اند و استودیوها را به مال و منالی تازه رسانده‌اند. در سال 2014 و روزهای کم شمار سپری شده از سال 2015 نام‌های بزرگی که بالای عنوان‌بندی فیلم‌ها و بر سر در سینماها حک شده‌اند نه تنها تضمینی بر فروش نبوده‌اند بلکه فقط سقوط درجات این هنرمندان را گواهی داده‌اند و انگار دیگر کسی ستاره‌های بزرگ را نمی‌خواهد یا فقط به‌صورت و با شرایطی می‌خواهد که مورد پسند بیننده است.
فرآیندی قابل درک؛ اینکه چرا و چگونه ستاره‌های سینما در دو سه سال اخیر و در نگاهی واقع‌بینانه‌تر از زمان بزرگ‌تر شدن دنباله‌های سینمایی رنگ باخته‌اند و دیگر جلال و شوکت سابق را ندارند، چندان نامفهوم و دور از ذهن نیست و فرآیندی قابل درک است. حضور ناموفق جانی دپ در فیلم «برتری»، رابرت داونی جونیور که در فضای فیلم «قاضی» گم شد، آدام سندلر که با «درهم» به بیراهه رفت، جورج کلونی که با «مردان یادگارهای ماندگار» تیرش به سنگ خورد، کریستین بیل که با «مهاجرت: خدایان و پادشاهان» جایگاه بت‌وارش را در سینما از دست داد و تام کروز که با «لبه فردا» باز روی ناکامی را دید، نمونه‌هایی از این دست هستند.
به قصد جبران؛ این شکست‌ها یا سودهای اندک سبب شد بیشتر این ستاره‌ها به سمت درآمدهای سینمایی سال‌های اخیر خود برگردند تا با فروش نسخه‌های تازه و زیاد آنها جبران مافات کنند. جانی دپ اینک مشغول مقدمات شرکت در «دزدان دریایی کاراییب 5» و نسخه تازه‌یی از «آلیس در سرزمین عجایب» است. رابرت داونی جونیور که گفته بود از «ایرون من» که از سال 2008 به رکود و بی‌فروغی
12- 10ساله او پایان داده بود، خسته شده، قرارداد بازی در فیلم‌های بعدی این قهرمان کمیک بوکی را هم بسته و همچنان در خدمت مارول شرکت بزرگ انتشاراتی و فیلمسازی در بردارنده این قصه خواهد ماند. تام کروز در ادامه سال 2015 با قسمت پنجم «ماموریت غیرممکن» که ادامه‌دهنده قصه‌یی است که از 1996 شروع شد به این صحنه باز می‌گردد و حتی آدام سندلر که بازیگر آثار کمیک اجتماعی است و تا به حال گرد کمیک بوک‌ها نگشته بود با انعقاد قراردادی طولانی مدت با نتفیکس در صدر ورود به این دنیای تازه و پرسود و بازی در چند فیلم کمیک بوکی و داستان‌های مصور و به واقع رویاسازی‌های دیجیتالی است.
مردم خسته شده اند؛ جف باک، متخصص امور سینمایی و تحلیلگر فروش فیلم‌ها و موقعیت ستارگان در ماه نخست از سال 2015 می‌گوید: مردم از دیدن نام‌های بزرگ در بالای عنوان فیلم‌ها خسته شده‌اند و دیگر اهمیت گذشته را به آن نمی‌دهند و دقیقا به همین سبب است که میزان دستمزد نامداران مدام رو به کاهش می‌رود. نه اینکه که ستاره‌های سینما کل جذابیت خود را از دست داده باشند ولی مساله این است که برآورد دقیق جذابیت آنها برای مردم در هر پروژه دشوارتر از گذشته شده و به واقع از قوه به فعل در آمدن این جذابیت، این روزها کمتر تحقق می‌یابد.
یک حد متوسط؛ پل درگارابدیان، تحلیلگر امور اقتصادی سینما در پاسخ‌هایی مستقیم و غیرمستقیم به این موضوع‌ها می‌گوید: حضور رابرت داونی جونیور در سه‌گانه ایرون من در موفقیت‌های این کاراکتر کمیک بوکی سهم بارزی داشت اما اگر او را در سایر فیلم‌ها قرار دهید، چیز قابل توجهی را به فروش فیلم نمی‌افزاید و این به‌طور مستقیم و صریح به ما می‌گوید دنباله‌های سینمایی آنقدر بزرگ شده‌اند که با هر ستاره‌یی می‌فروشند و این هنرپیشه‌ها هستند که محتاج آنان هستند و نه فیلم‌ها وابسته به اینگونه بازیگران.
