گروه بازرگانی| گروه انتخاباتی تازه‌یی با محوریت مسعود خوانساری- پدرام سلطانی - و آقایان پورقاضی، رضی میری، لاهوتی و خانم مقیمی تشکیل شد. این گروه جدید با عنوان ائتلاف برای فردا برای انتخابات آتی اتاق بازرگانی بیانیه‌ای برای اعلام حضور را منتشر کردند:
اتاق بازرگانی؛ دیروز، امروز، فردا
سابقه تاسیس اتا‌ق‌های بازرگانی در جهان به بیش از 400 سال پیش برمی‌گردد. هدف از ایجاد اتا‌ق‌ها بر این پایه استوار بوده که فعالان اقتصادی، تشکلی مستقل از دولت برای همفکری و همکاری داشته باشند و از آن طریق بتوانند مجتمعا گفتمانی برای بیان مشکلات و ارایه نظرات و راه‌حل با دولت را به‌وجود آورند.
سابقه اتا‌ق‌های بازرگانی و گستردگی آنها درجهان از شهرها و استان‌ها گرفته تا سطح ملی این نهاد را به نهادی فراگیر و بالادستی نسبت به سایر تشکل‌ها بدل کرده و بدین‌ترتیب سایر تشکل‌ها و انجمن‌های کارفرمایی را زیرچتر خود قرارداده است. با وقوع انقلاب‌های صنعتی در غرب و اهمیت یافتن روز‌افزون تولیدات صنعتی در مقایسه با تولیدات دست‌ساز و پیشه‌وری، بخش صنعت ماهیت مستقل خود را از بازرگانی شناسایی کرد و به‌تدریج اتا‌ق‌های صنعت درکنار اتا‌ق‌های بازرگانی به‌وجود آمدند. در جریان تکامل نهادهای بخش خصوصی و احساس نیاز فعالان اقتصادی به یکپارچگی برای تقویت اثرگذاری و گفتمان خود با دولت، اتا‌ق‌های بازرگانی و اتا‌ق‌های صنایع در اکثر کشورها با هم ادغام شدند و تحت نام اتا‌ق‌های بازرگانی و صنایع دوره جدیدی از فعالیت را آغاز کردند. البته در برخی کشورها به تناسب اهمیت بخش‌هایی دیگر از اقتصاد در تولید ناخالص داخلی آن کشور فعالیت اتا‌ق‌هایشان و بالتبع نام اتاق، گسترش بیشتری یافت و عناوینی چون معدن، کشاورزی، ماهیگیری، تعاون، صنایع دستی و مانند اینها به آن اضافه شد. به هر رو جریان تحول و تکامل اتا‌ق‌ها بدین‌ترتیب ادامه یافت و اتا‌ق‌ها،
هم به گسترش چتر خود بر بخش‌های مختلف و هم به توسعه وظایف و ماموریت‌هایشان پرداختند.
اتا‌ق‌های امروز سازمان‌های بالادستی و فراگیر بخش خصوصی هستند که ماموریت‌های خود را بهبود محیط کسب وکار ملی از طریق ایجاد گفتمان با حاکمیت، توسعه کسب وکار اعضا از طریق گسترش روابط داخلی و بین‌المللی (شبکه‌سازی) و تسهیل نقش‌آفرینی فعالان اقتصادی در معادلات داخلی و خارجی و همینطور رابطه آنها با جامعه پیرامون خود قرار داده‌اند.
سابقه تشکیل نخستین نهاد قابل انطباق با اتاق بازرگانی در ایران به 130سال پیش (1884میلادی مقارن با 1263شمسی) برمی‌گردد. در آن سال حاج محمدحسن امین‌الضرب به اتفاق چند نفر از تجار معتبر و صاحب‌نام وقت مجلس وکلای تجار را پایه گذاشتند. نخستین بار در سال 1305شمسی نام اتاق در ایران مورد استفاده قرار گرفت و اتاق تجارت در مهر آن سال براساس قانون اتا‌ق‌های تجارت زیرنظر وزارت بازرگانی تشکیل شد. در دهه 1320 قانون تشکیل اتاق بازرگانی در مجلس به تصویب رسید و نام اتاق بازرگانی از آن زمان مورد استفاده قرار گرفت. تا سال 1341 فقط اتاق بازرگانی درکشور وجود داشت و در این سال با فشار برخی صاحبان صنایع اتاق صنایع و معادن نیز در کشور به‌وجود آمد. در سال 1348 با ادغام اتاق بازرگانی و اتاق صنایع و معادن، اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران برای نخستین‌بار پا به عرصه وجود نهاد. در سال 1390 نیز براساس قانون بهبود مستمر محیط کسب وکار، واژه کشاورزی به‌نام اتاق اضافه شد و نام اتاق به اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران تغییر یافت.
تاریخچه اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران پس از انقلاب اسلامی را می‌توان به سه دوره تقسیم‌بندی کرد:
دوره حفظ و تثبیت (1368-1357): در این دوره عواملی مانند نوپا بودن انقلاب، جریانات افراطی چپگرا و سوسیالیستی، مهاجرت سرمایه‌داران و صاحبان صنایع، احساسات
ضد‌سرمایه‌داری و جنگ تحمیلی باعث شده بود که اتاق در معرض انواع هجمه‌ها و آسیب‌ها قرار داشته باشد. هیات رییسه وقت اتاق که عموما از منصوبین حضرت امام (ره) بودند با اتکای به حکم ایشان و رایزنی با مسوولان و مقامات ارشد کشور تلاش کردند که اتاق را از این تلاطمات مصون نگه دارند و این نهاد را برای بخش خصوصی حفط کنند و در انجام این مهم
موفق شدند.
دوره سکون (1382-1368): پس از پایان جنگ تحمیلی و آغاز دوران سازندگی درکشور انتظار می‌رفت که اتاق همراه با مقتضیات این دوره و در راستای سازماندهی مجدد بخش خصوصی کوچک و کم توان کشور، تجدید ساختار کند و نقش پیشگامی بخش خصوصی برای توسعه این بخش و جبران مافات را به عهده گیرد. اما به‌دلیل عدم تغییر پارادایم حاکم بر اتاق و عدم استقبال از نسل دوم مدیران بخش خصوصی پس از انقلاب برای پیوستن به هیات نمایندگان و هیات رییسه اتاق و رهبری بخش خصوصی در این دوران گذار اتا‌ق‌ها نتوانستند نقش خود را آنچنان که انتظار می‌رفت ایفا کنند و سکون و رکودی نسبی بر اتا‌ق‌ها حاکم شد.
دوره نوسازی (1394-1382): در این دوره مطالبات انباشته فعالان اقتصادی تحصیلکرده و نوگرا و تلاش جمعی ایشان موجب شد که نسل دوم مدیران بخش خصوصی بتوانند به اتاق راه یابند. استقلال و هویت‌یابی اتاق تهران و اتا‌ق‌های شهرستان، افزایش اعضای اتا‌ق‌ها و رشد تشکیل تشکل‌ها و اتا‌ق‌های مشترک، ارتقا سطح گفتمان اتا‌ق‌ها با دولت و سایر قوا، افزایش تولید فکر و اندیشه اقتصادی در اتاق از دستاوردهای این دوره است. البته در این دوره در ساختار و فرآیندهای اتاق تحول لازم به‌وجود نیامد و متناسب جایگاه و ماموریت‌های جدید آن نشد.
اتاق فردا (... -1394): سپری شدن سه دوره اتاق پس از انقلاب و همزمان شدن شروع دوره جدید آن با رویکرد عملگرایانه دولت کنونی در عبور از تحریم‌ها و به‌دست گرفتن ابتکارعمل در منطقه و فراهم شدن زمینه بازیابی نقش و جایگاه بخش خصوصی در کشور، افق جدیدی را پیش روی اتا‌ق‌ها نمایان کرده است.
از این رو با تحلیل نقادانه و ایجابی از گذشته اتاق و شناخت روزآمد محیط کلان کسب وکار باید چشم‌اندازی جدید برای اتاق ترسیم کرد و برآن اساس دوره جدید اتاق را آگاهانه و فعالانه آفرید. تصویر یا چشم‌انداز اتاق فردا از نظر ما اینگونه است:
اتاق فردا اتاقی است که:
1- آینده‌نگر باشد و برای بهره‌گیری از فرصت‌های فردا در بخش خصوصی جنب و جوش ایجاد کند.
2- اعضایش را مهم‌ترین سرمایه خود بداند و با استفاده از همه ابزارها از قبیل آموزش، اطلاع‌رسانی، شبکه‌سازی تجاری و ارایه مشاوره موجب رشد و توسعه مستمر ایشان شود.
3- به جهانی شدن اقتصاد ایران اهتمام بورزد و پیوندهای بین‌المللی اعضای خود را از طریق تعامل مداوم با اتا‌ق‌های سایر کشورها تقویت کند.
4- از تقویت شرکت‌های ایرانی با بهره‌وری بالا و تبدیل آنها به بازیگرانی با قدرت رقابت در سطح جهان حمایت موثر کند.
5-کانون اندیشه و بازتاب‌دهنده صدای قاطبه بخش خصوصی باشد و برای حل مشکلات محیط کسب وکار راهکارهای خلاقانه ارایه کند.
6-پیشگام مطالبه سلامت اداری در کشور باشد و برای تحقق آن با جدیت تلاش کند.
7- کارآفرینان جوان را به‌عنوان رهبران فردای اقتصاد کشور به رسمیت بشناسد و برای پرورش و مهارتمندی آنها برنامه داشته باشد.
8- زمینه‌ساز توسعه حوزه‌های نوین کسب وکار و فعالیت‌های اقتصادی در کشور باشد.
9- با همکاری نخبگان اقتصادی بخش خصوصی و بهره‌گیری از برجسته‌ترین کارشناسان اقتصاد و مدیریت، بالاترین مرجع مشورتی مورد اعتماد سه قوه در تصمیم‌سازی اقتصادی کشور باشد.
10- با احترام به همه گرایش‌های سیاسی، استقلال خود را از جریانات سیاسی حفظ کند.
11-پیگیر امنیت سرمایه‌گذاری و زمینه‌ساز رقابت در اقتصاد کشور باشد.
12- به مسوولیت‌های اجتماعی خود آگاه و پایبند باشد و به ترویج این مهم در میان اعضای خود بپردازد.
ما با این چشم‌انداز به فردای مطلوب بخش خصوصی و اقتصاد کشور می‌نگریم و معتقدیم که تحول در اتاق و توسعه در اقتصاد در گرو ائتلاف برای فرداست. پس همه اعضای اتاق و فعالان اقتصادی را دعوت می‌کنیم برای ساختن فردایی بهتر برای بخش خصوصی و اتاقی که سکاندار حرکت به‌سوی چنین فردایی باشد، عزم خود را جزم کنند و همراه و همصدا در مسیر فردا گام بردارند.
