فرید ذکریا جهان، امریکا را تحسین میکند. وقتی به سایر نقاط جهان سفر میکنید از میزان تحسینی که برای امریکا و اساسا سطح نوآوریها و نیز بنگاهداری در کشور وجود دارد، تعجب میکنید. اما برخی مطالعات داخلی حکایت از این دارد که ابتکارات و نوآوریها در امریکا بهشدت کاهش یافته است.
رابرت لیتان، کارشناس ارشد مسایل اقتصادی معتقد است در 30سال گذشته میزان نوآوری در امریکا بهشدت کاهش یافته و صنعت فناوری تحت سلطه شرکتهای قدیمی درآمده است.
به گفته وی در سال1978 شرکتهای نوظهور با عمری کمتر از یکسال حدود 15درصد از کل شرکتهای امریکا را تشکیل میدادند اما تا سال2011 این رقم به 8درصد کاهش یافت. برای نخستینبار در سه دهه اخیر مرگ صنایع در امریکا از تولد آنها پیشی گرفته است. نسبت شرکتهای بالغ یعنی شرکتهایی که دستکم 16سال از تاسیس آنها میگذرد از 23درصد از کل شرکتها در سال1992 افزایش یافته و به 34درصد در سال2011 رسیده است.
مشکلی که این روند ایجاد میکند این است که شرکتهای قدیمی خطرپذیری کمتری دارند، مقررات آنها دستوپاگیرتر و نوآوری در آنها نسبت به شرکتهای تازه تاسیس کمتر است.
راهحلی که وی برای این مشکل پیشنهاد میکند، دووجهی است. یکی اینکه ایالات متحده باید راه را برای ورود مغزهای مهاجر باز بگذارد، کسانی که تواناییهای تکنولوژیک در امریکا را با اشتهای ریسک درآمیزند. از طرف دیگر باید دایما قواعد و قوانین حاکم بر فعالیت اقتصادی را مورد تجدیدنظر قرار داد تا بتوان راه را برای کسانی که میخواهند پول بیشتری از ایدههایشان ازطریق اینترنت دربیاورند، هموارتر کرد.
درست است که نوآوری و ابتکار، عمدتا ناشی از فعالیت اقتصادی است اما نقش تکنولوژی را نمیتوان فراموش کرد و به اعتقاد بسیاری از سرمایهگذاران و میلیونرها، ما واقعا هنوز در عصر نوآوری بهسر نمیبریم. خطر در این است که تکنولوژی فناوری در سالهای اخیر متحول شده است اما در این تغییر و تحول بیشتر بهسمت صنایعی نظیر بهداشت و آموزش رفته است. از طرف دیگر هرآنچه ما امروز داریم حاصل سرمایهگذاریهای گذشته در مورد تکنولوژی فناوری است و هرچند میوه آن سرمایهگذاریها را میخوریم، خود به سرمایهگذاری روی آن مبادرت نمیکنیم.
اگر شما با مردم سیلیکونولی درباره چرایی این اتفاق صحبت کنید، آنها دلایل متعددی ازجمله فقدان سلسله مراتب، فرهنگ رقابت و... اشاره میکنند اما هیچکس به نقش و حمایت دولت اشاره نمیکند. در دهه 50 و 60 بسیاری از مهندسان توسط کارخانههای صنایع دفاعی استخدام شدند و دولت سرمایهگذاری وسیعی روی تحقیقات کرد.