ریودوژانیرو مثل دیگر شهرهای بزرگ دنیا با مشکلات رشد شهرنشینی روبه‌روست. با این حال کارشناسان در این ابرشهر لاتین هر روز در فکر یافتن یک راه جدید برای کاهش بحران پیچیدگی رفت و آمد در این شهر هستند.
یکی از جدیدترین و نوآورانه‌ترین راه‌های رفت‌وآمد در این شهر استفاده از شبکه‌یی متشکل از ۱۵۰ واگن تله‌کابین است.
این واگن‌ها هر روز ۳۰هزار نفر را از بالای زاغه‌ها جابه‌جا می‌کنند. با این ابتکار سفر درون‌شهری برای زاغه‌نشین‌ها و رسیدن به مرکز شهر از یک ساعت به ۱۵دقیقه کاهش یافته است. برای کمک به مردم فقیر زاغه‌ها، امکان یک‌بار سفر رایگان در روز به آنها داده شده است. دولت نیز برنامه‌هایی برای احداث تعداد بیشتری از این خطوط در دست انجام دارد. برزیل از سال‌ها پیش درصدد حل مشکلات ترافیکی‌اش بوده و یکی از ابتکارهای دیگر که سال‌هاست در این کشور کاربرد دارد، استفاده از اتومبیل‌هایی است که با اتانول کار می‌کنند. سوخت مایع اتانول سوختی طبیعی است که از نیشکر تولید می‌شود. بعد از شوک نفتی دهه ۷۰اتانول در برزیل اهمیت زیادی پیدا کرد. در آن زمان برزیل به اندازه کافی نفت تولید نمی‌کرد و قیمت نفت خیلی بالا بود. اما قیمت اتانول با نوسانات بازار تغییر می‌کند و برزیل اخیرا مجبور به کاهش مالیات بر سوخت برای کمک به این بخش شده است. هر واحد بنزین در برزیل با یک چهارم اتانول مخلوط می‌شود. وسایل نقلیه سبک نیز یا با اتانول خالص یا با مخلوطی از آن با بنزین کار می‌کنند.
کاهش قیمت بنزین درحال ضربه زدن به تقاضای اتانول است و برزیل به‌دنبال کشف ذخایر جدید نفت است. اما آیا این کار می‌تواند طرز فکر برزیلی‌ها و محبوبیت اتومبیل‌هایی با سوخت ترکیبی را تغییر دهد؟ به گفته لوئیز پینگیلی روزا، برزیل باید استفاده اتانول را به یک دلیل ساده که تغییرات آب و هوایی است حفظ کند. استفاده از اتانول به اندازه بنزین به آلودگی هوا کمک نمی‌کند و به جو زمین صدمه نمی‌زند. کارشناسان می‌گویند، سوخت‌های زیستی تا سال ۲۰۵۰ میلادی ۲۷درصد سوخت انواع وسایل حمل و نقل را به‌خود اختصاص می‌دهند. این درحالی است که ۴۵۰ کیلومتر خطوط دوچرخه سواری دارد و درحال برنامه‌ریزی برای گسترش آن است.
