تا پیش از اختراع چاپ در قرن پانزدهم میلادی توسط یوهان گوتنبرگ آلمانی، آگاهی و علم به‌طور عمده در اختیار ثروتمندان بود. اختراع چاپ باعث شد کتاب‌ها به مقدار زیاد و به قیمت کم در دسترس عموم قرارگیرد و از آنجا که عموم مردم به زبان لاتین که زبان علمی و ادبی اروپا بود آشنایی نداشتند کتاب‌ها و سپس نشریات ادواری به زبان مردم هر کشور منتشر شد که این امر خود در پرورش دانش و رواج اطلاعات و اخبار موثر بود.
علم و آگاهی از انحصار طبقات حاکم درآمد و نتیجه آن رشد خارق‌العاده دانش طبیعی و نیز آگاهی شهروندان از حقوق خود و تحولات مثبت اجتماعی شد. بعدها تلگراف و سپس تلفن وظیفه رساندن سریع اخبار را بر عهده گرفتند که آثار اجتماعی مثبت و بی‌شمار داشت. با این دو رسانه امکان تبادل سریع اطلاعات حیاتی ممکن شد.
از قرن 20 رادیو و سینما و سپس تلویزیون نقش باز نمایاندن جامعه و نیز دادن اطلاعات را بر عهده گرفتند و در عین حال وسیله سرگرمی نیز شدند. در حال حاضر اینترنت و تلفن همراه نقش‌های سنتی رسانه‌های گروهی را به میزان زیاد و با سرعت فراوان برعهده دارند و گرچه نیاز به رسانه‌های قبلی چه چاپی و چه شنیداری و دیداری باقی است اما اینترنت و تلفن همراه نیز در امر اطلاع‌رسانی، آموزش، سرگرمی نقش عمده به عهده گرفته‌اند و می‌توانند در جوامع روستایی و عشایری با سرعت بیشتری نفوذ کنند و با آگاهی دادن به روستاییان و عشایر از اطلاعات مورد نیاز آنان، سهمی در توسعه اقتصادی و اجتماعی روستا و قبیله ایفا کنند. البته این احتمال نیز هست که استفاده‌های غیر ضروری و حتی مضرّ نیز از این رسانه‌های نوین به عمل آید و مشکلات فردی و اجتماعی هم به بار آید. اما این موضوع درباره بسیاری از موضوعات دیگر هم صدق می‌کند. برای نمونه آب مایه حیات است اما اگر کسی با بی‌احتیاطی و بدون دانستن شنا به درون آب بپرد امکان غرق او هست یا زندگی بدون برق امروز تصور ناپذیر است در عین حال فردی سهوا یا عمدا ممکن است دچار برق گرفتگی شود. بنابراین آموزش عمومی مردم برای استفاده صحیح از رسانه‌های گروهی نوین می‌تواند سهم مهمی در توسعه روستایی و کاهش عوارض منفی ناشی از این رسانه‌ها داشته باشد.
