دشمني امريكا با خط لوله گازي ايران و پاكستان

روزنامه امريكايي «هيل» در تحليلي از مخالفت واشنگتن با خط لوله گازي ايران و پاكستان، نسبت به ريسك‌هاي از دست دادن كل منطقه به چين، ابراز نگراني كرد.
قرار است ابراهيم رييسي، رييس‌جمهوري ايران در ۲۲ آوريل (سوم ارديبهشت) به پاكستان سفر كند و در اين سفر، موضوعات مختلفي از جمله خط لوله گازي، مورد مذاكره قرار خواهد گرفت
پاكستان در آگوست سال ۲۰۲۳، اعلام كرد پروژه خط لوله گازي را تحت تهديد تحريم‌هاي امريكا، به حالت تعليق درمي‌آورد. ايران، با اقدام پاكستان براي خروج از توافق مخالفت كرد اما يك مهلت ۱۰ ساله داد و هر دو طرف تلاش كردند راهي به جلو پيدا كنند.
خط لوله گازي ايران و پاكستان از قبل هم عقب‌تر از برنامه بود. در حالي كه بخش ايراني اين خط لوله تكميل شده است، پاكستان در زمان مداخله امريكا، با خطر محكوميت به پرداخت جريمه ۱۸ ميليارد دلاري روبرو بود.
پاكستان در فوريه سال ۲۰۲۴، ساخت نخستين فاز اين خط لوله را تاييد كرد و در مارس سال ۲۰۲۴، اعلام كرد از امريكا خواسته است تحريم‌ها را تسهيل كند تا بتواند اين پروژه ادامه پيدا كند. امريكا فورا پاسخ داد واردات گاز از ايران، پاكستان را در معرض تحريم‌هاي امريكا قرار مي‌دهد.
پاكستان مي‌خواهد از جريمه ۱۸ ميليارد دلاري اجتناب كند و ايران، سپتامبر سال ۲۰۲۴ را به عنوان مهلت تعيين كرده است.
طبق تحليل «هيل»، از دست دادن گاز ايران براي پاكستان، ممكن است از نقطه نظر تجاري، به نفع امريكا باشد زيرا همانطور كه اروپا پس از خرابكاري در خط لوله گازي نورد استريم روسيه و لغو خط لوله گازي «ايست مِد»، به گاز امريكا وابسته شد، پاكستان هم به گاز طبيعي مايع امريكا، وابستگي پيدا خواهد كرد.
يك هدف ديگر امريكا ممكن است فشار بر پروژه ۶۲ ميليارد دلاري كريدور اقتصادي چين-پاكستان باشد كه كاشغر چين را به بندر گوادار پاكستان متصل مي‌كند. اين كريدور، بخش مهمي از ابتكار «كمربند و جاده» چين است كه شامل بزرگراه‌ها، خطوط راه آهن و خطوط لوله است. ناتواني اين كريدور براي تامين آب و برق براي بلوچستان پاكستان كه محروم‌ترين منطقه اين كشور است، ممكن است خشونت بلوچ‌ها عليه شركت‌هاي چيني را افزايش دهد.
روزنامه «هيل» در انتهاي تحليل خود نوشت: برنده در هر حالي، چين خواهد بود كه «دوست هميشگي پاكستان بوده است». وانگ يي، وزير امور خارجه چين احتمالا از گفتن «من كه به شما گفته بودم» صرفنظر خواهد كرد و در عوض، شروع به صحبت درباره راه‌كارهاي برد-برد مي‌كند تا پاكستان را بيشتر به سمت چين بكشد.
سرمايه‌گذاري‌هاي بزرگ چين در پاكستان، خريد انرژي از ايران، شكيبايي و واقع‌گرايي آن در افغانستان، و روابط فزاينده‌اش در آسياي مركزي كه مكانيزم همكاري چين و آسياي مركزي را پيشنهاد كرده و وارد مشاركت‌هاي استراتژيك جامع با جمهوري‌هاي شوروي سابق شده است، نشان مي‌دهد كشورهايي با منابع طبيعي كه در مكان‌هاي استراتژيك در اوراسيا قرار دارند، را جمع مي‌كند.