كشف سياركي كه قمر خاص خود را دارد

آزمايش فضاپيماي لوسي ناسا نشان داد يك سيارك به نام دينكي قمر مخصوص خود را دارد. به گزارش انگجت، فضاپيماي لوسي متعلق به ناسا سال ۲۰۲۱ ميلادي براي بررسي سيارك‌هاي تروجان كه نزديك مشتري به دام افتاده‌اند، به فضا پرتاب شد. اين ابزار اكتشافي جالب ثبت كرده است. سيارك‌هاي تروجان، سيارك‌هايي هستند كه در نقاط تروجاني يك سياره قرار دارند. در ستاره‌شناسي تروجان يك شي آسماني است كه مداري مشترك با يك سياره يا يك جسم آسماني بزرگ‌تر دارد اما با آن برخورد نمي‌كند.فضاپيماي لوسي سياركي به نام «دينكي» ((Dinky را يافت كه در واقع يك سيارك كوچك‌تر دور آن مدار مي‌زد در حقيقت يك قمر دور قمر ديگري مدار مي‌زد. اصطلاح فني در اينجا يك جفت سيارك دوتايي است و دينكي كه نام اصلي او دينكينش است، توسط لوسي در طي يك پرواز سريع مشاهده شد. اين زماني بود كه فضاپيماي قمر كوچك‌تر را در حال چرخش به دور آن مشاهده كرد. جسيكا سانشاين يك كارشناس سياره‌اي در دانشگاه مريلند در اين باره مي‌گويد: وجود يك جفت سيارك دوتايي احتمالي بود. اما پيش بيني نمي‌كرديم اين امر واقعي باشد. در واقع قرار نبود در گذر لوسي از كنار سيارك هيچ نكته قابل توجهي كشف شود. اين فقط يك آزمايش بود كه تيم محققان براي ارتقاي مهارت‌هاي ابزار قبل از تحقيقات روي سيارك‌هاي تروجاني انجام شد كه جلو و پشت مشتري به دور خورشيد مي‌چرخند. محققان مي‌خواستند مطمئن شوند كاوشگر لوسي به‌طور موفقيت آميز به يك صخره فضايي (حتي در زماني‌كه اشيا با سرعت بسيار بالا مي‌چرخند) مي‌چسبد. اين عمليات موفقتي آميز بود. البته پژوهشگران ناسا هنوز راهي طولاني در خصوص تحقيقات روي دينكي و قمر آن دارند. زيرا فقط يك سوم داده‌هاي مرتبط با آنها به زمين تابيده شده است. ناسا مجموعه‌اي از تصاوير را منتشر كرد كه نشان‌دهنده دينكي و قمر آن بود اما هنوز داده‌هاي واقعي منتشر نشده است. با بررسي اين تصاوير مي‌توان به اطلاعات زيادي درباره اين اجسام آسماني دست يافت روي بدنه اصلي دينكي يك خط الراس استوايي قابل مشاهده است و يك خط الراس ثانويه از آن منشعب مي‌شود. سيارك مادر مملو از دهانه‌هايي است كه احتمالاً نتيجه برخوردهاي متعدد ساير سيارك‌هابه وجود آمده‌اند. به گفته يكي از محققان تصاوير بيشتري از قمر ثانويه وجود داردكه نشان مي‌دهد در سيارك كوچك رخدادهاي جالبي در جريان است.  البته بايد توجه داشت جفت سيارك‌هاي دوتايي نادر نيستند، زيرا محققان دريافته‌اند كه حدود ۱۵ درصد از سيارك‌هاي نزديك به زمين داراي يك همراه مداري هستند. ناسا و محققان هنوز منتظر داده‌هاي بيشتري از اين جفت هستند، از جمله تصاوير رنگي و طيف سنجي كه بايد نور بيشتري را بر روي اين دو سيارك بتاباند.