حسرت حضور تیم فوتبال امید در المپیک از مرز 50 سال عبور کرد تا نیم قرن از زمانی که رنگ المپیک را دیده‌ایم، بگذرد. این بار هم برخی اتفاقاتی که در گذشته رخ داد، تکرار شد تا نسلی که می‌توانست در پاریس 2024 حضور داشته باشد، راه نسل‌های گذشته خود را در پیش بگیرد.
به گزارش تسنیم، از همان زمانی که تیم امید درگیر انتخاب سرمربی بود، می‌شد این روزها را پیش‌بینی کرد. مثل روز روشن بود که حسرت صعود به بیش از نیم قرن می‌رسد درست همان زمانی که در اوج اختلاف بین کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال زمان سپری می‌شد و خبری از انتخاب سرمربی نبود. همان وقتی که گزینه‌ها روی کاغذ به صف می‌شدند اما در عمل خبری نبود. مثل ادوار گذشته در دقیقه 90 به فکر افتادیم و البته این بار کار به وقت اضافه کشیده شد. نتیجه‌اش هم شد حذف، آن هم در مرحله اول! این بار حتی کار به مرحله نهایی انتخابی هم کشیده نشد.
این واقعیت فوتبال ایران است. حسرت حضور در المپیک هر 4 سال یک بار تمدید می‌شود و اکنون از نیم قرن هم عبور کرده است. با این شرایط و همین دست فرمان باز هم شاهد چنین اتفاقی خواهیم بود و دور نیست زمانی که یک قرن در رؤیای المپیک بمانیم چرا که هیچ نشانه روشنی درباره اهمیت دادن به تیم امید دیده نمی‌شود.
تشکیل دیرهنگام تیم، تنش و اختلاف با باشگاه‌ها برای در اختیار داشتن بازیکنان، عدم تدارکات مناسب و ... مشکلات همیشگی تیم امید بوده است. امیدها با مربی داخلی و خارجی و نسل طلایی از صعود به المپیک بازمانده‌اند و این دور باطل همچنان ادامه دارد چرا که بار کج هیچ‌گاه به منزل نمی‌رسد. هر بار نزدیک مسابقات که می‌شود یاد تیم امید می‌افتیم و بعد از ناکامی همه چیز فراموش می‌شود تا دوره بعد و ناکامی جدید.
