روز گذشته سخنگوی وزارت بهداشت و درمان به نوعی تمامی پزشکانی را که در مورد لزوم غربالگری دوران بارداری اظهارنظر کرده‌اند ذی نفعان غربالگری با سود سالانه میلیاردها تومان ارزیابی کرد. این اتهام زنی یک سخنگوی وزارت خانه می‌تواند از سوی پزشکان به صورت جدی پیگیری شود. اینکه صدها متخصص در این باره اظهارنظر کرده و محدود کردن غربالگری را عاملی برای افزایش نوزادان معلول می‌دانند مساله‌ای است که نمی‌تواند تنها به سود سالانه غربالگری ربط داده شود.
اینکه بگویند مافیای غربالگری سعی در تحریف حقایق دارد باید پشتوانه علمی داشته باشد. مساله اینجاست که غربالگری در تمام دنیا به این خاطر صورت می‌گیرد که از افزایش جمعیت معلول کشورها جلوگیری کند. به دنیا آمدن نوزاد معلول به بهانه اینکه می‌خواهیم قانون جوانی جمعیت را اجرایی کنیم نمی‌تواند دلیل قانع‌کننده‌ای باشد. اینکه پزشکان بر این باور هستند که باید امکان غربالگری برای تمامی اقشار جامعه فراهم باشد و کسی برای انجام این کار نباید پولی پرداخت کند نمی‌تواند به مافیای غربالگری و سودآوری آن ربطی داشته باشد.
در واقع وقتی غربالگری محدود می‌شود و خانواده‌هایی که امکانات مالی برای انجام این کار ندارند و تنها خانواده‌هایی می‌توانند از این امکان برخوردار شوند که هزینه‌های گزاف برایش پرداخت کنند بیشتر به عملی مافیایی شباهت دارد تا اعتراضی که اکثر پزشکان به دستورالعمل وزارت بهداشت و درمان برای این ماجرا داشته‌اند. مساله اینجاست که زیر سوال بردن حقایق با انگ زدن به افرادی که سلامت مردم جامعه به آنها مربوط می‌شود نمی‌تواند توجیه‌کننده اقدامات اشتباهی باشد که در وزارت بهداشت و درمان کشور صورت می‌گیرد. اینکه وزیر بهداشت و معاونان و البته سخنگوی وزارت خانه سعی دارند توپ را به زمین حریف بیندازند و با برچسب زدن به پزشکان معترض و قرار دادن آنها در مافیای غربالگری و گفتن این مساله که آنها به سود خود در این رابطه فکر می‌کنند تا سلامت نوزادان می‌تواند به یک دعوی حقوقی تبدیل شود.
سوال اینجاست که وقتی سخنگوی وزارت بهداشت و درمان عنوان می‌کند شیوه قبلی غربالگری از استاندارد علمی برخوردار نبود و مثبت کاذب و منفی کاذب بالایی داشت؛ به این معنا که در بسیاری از موارد جنین سالم بود، اما آزمایشگاه جنین را ناسالم گزارش می‌کرد یا برعکس جنین ناهنجاری داشت، اما آزمایشگاه آن را سالم گزارش می‌کرد. بر اساس کدام مبنای علمی و انجام بررسی‌های میدانی عنوان می‌شود. چطور ممکن است بدون اینکه آماری دقیق از این ادعا ارایه شود تنها بتوان با بهانه‌های واهی یک عمل علمی را که در تمامی دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد و نتیجه آن هم نشان داده که درصد خطای موجود بسیار کمتر از آن چیزی است که بتواند این روش را از میان بردارد می‌توانیم مدعی دفاع از سلامت زنان باردار و زایمان‌های بی‌خطر باشیم.
درست مثل همان ادعایی که وزیر بهداشت در مورد شاخص‌های سلامت در کشور ارایه می‌دهد اما آمار سازمان بهداشت جهانی درباره ایران خلاف این ادعا را ثابت می‌کند و این در حالی است که نه اصلاحیه‌ای از سوی وزارت بهداشت به سازمان بهداشت جهانی ارسال می‌شود و نه این وزارتخانه تلاشی برای ارایه مستندات آماری که مدعی آن است انجام می‌دهد. از سوی دیگر سخنگوی یک وزارتخانه نمی‌تواند در مقام قضاوت قرار بگیرد و تمامی مخالفان طرح محدودسازی غربالگری را از دم تیغ بگذراند و به آنها انگ مافیا بزند. در واقع سخنگو نمی‌تواند در مقام دفاع از وزارتخانه متبوع خود به دیگران اتهام وارد کند بلکه باید با ارایه مستندات نشان دهد که اظهارنظرهای صورت گرفته از نظر علمی مشکل دارند.
