فرناز زنجانی| خیلی از ما به واگویه‌های درونی گرفتاریم. در بسیاری از موارد این واگویه‌ها به سرزنش‌هایی تبدیل می‌شوند که باعث آن تجربه موقعیت‌هایی در زندگی‌مان است. مثلا اگر در مقابل فردی که به ما توهین کرده ساکت مانده ایم و جواب او را ندادیم. یا اگر ناحقی در مورد ما صورت گرفته اما برای گرفتن حق خود پافشاری نکرده ایم. از قدیم گفته‌اند «آب رفته به جوی باز نمی‌گردد» نکته همینجاست ما با سرزنش خود و واگویه کردن اتفاقاتی که می‌تواند ذهن ما را آسیب پذیر کند نمی‌توانیم موقعیت‌هایی را که از دست داده ایم دوباره باز گردانیم. گاهی بهتر است به جای سرزنش کردن و اما و اگرهایی که مدام در ذهنمان به آن اشاره می‌کنیم دست از سر خودمان‌برداریم.
مسائلی را که گذشته رها کنیم و نگذاریم سایه سنگین آنها بر اتفاقات آینده هم بیفتد. حسرت خوردن یکی از آن حس‌هایی است که می‌تواند انسان را از پا در بیاورد. باید این واقعیت را بپذیریم که اگر در کاری موفق بوده ایم که چه بهتر و اگر نتوانستیم از عهده کاری بر بیاییم با حسرت خوردن و یادآوری کردن آن شکست نه تنها موقعیت بهتری برای خود به تصویر نمی‌کشیم که آینده را نیز به این بازی در خود ماندن می‌بازیم و به این ترتیب فرصت‌های پیش رو را هم از دست می‌دهیم. از سوی دیگر باید به این نکته توجه کنیم که ما معمولا حسرت موقعیت‌ها و اتفاق‌هایی را می‌خوریم که اگر فرصت دوباره‌ای به ما داده می‌شد باز هم همان کاری را می‌کردیم که بار اول انجام داده بودیم. در بسیاری از موارد وقتی سعی کنیم از موضوع فاصله گرفته و با نگاه یک فردی که ذی نفع نیست به مسائل نگاه کنیم متوجه می‌شویم که حسرت خوردن ما چندان هم درست و به جا نیست و در برخی موارد چه بسا به این نتیجه برسیم که از دست دادن آن فرصت به نوعی همراه با نفع برای ما بوده است. به هر حال اگر می‌خواهید از زندگی خود و آینده‌ای که پیش رو دارید باید قبل از هر چیزی از حسرت خوردن در مورد گذشته اجتناب کنید. نباید بگذارید که حسرت‌های گذشته فرصت‌های آینده را از شما بگیرد. اینکه ما از اشتباهات خود درس بگیریم و دیگر آنها را تکرار نکنیم با اینکه بخواهیم مدام حسرت کارهای اشتباهی را که کرده ایم بخوریم کاملا متفاوت است.
در واقع این دو موقعیت نتایجی کاملا جدا از هم در زندگی ما خواهند داشت. حسرت‌ها شبیه باتلاقی است که ما را در خود می‌بلعد و درس گرفتن مانند راهی است که موانع را برایمان هموار می‌کند. وقتی فرق بین این دو را باور کنیم و در زندگی به کار‌گیریم تازه متوجه می‌شویم که گاهی دست برداشتن از سر خودمان چقدر می‌تواند به نفع ما تمام شود و زندگی را برایمان شیرین‌تر و دلچسب‌تر کند. زندگی که با حسرت خوردن آن را هدر داده ایم و باید از این راه اشتباه هر چه سریع‌تر باز گردیم.
