به‌رغم آنکه به تجربه ثابت شده که امید و اتکا بر قدرت‌هایی چون امریکا و انگلستان، کاملا بیهوده است، مگر به صورت مرحله‌ای و دوره‌ای و آن هم برای تأمین منافع اقتصادی و تجاری و رفع تحریم ظالمانه همچون برجام، لیکن با غایت به اینکه هنر مدیران دول در هزاره سوم، در عصر شتاب تاریخ، پل زدن بین ملل است، نه دیوار کشیدن اطراف میهن. بدان جهت تعامل سازنده با غرب به منظور به سرانجام رساندن برجام و افزایش ثروت ملی و جذب سرمایه‌گذاری‌ها و در نهایت به منظور ارتقای کیفیت زندگی ایرانیان و فراهم آوردن ظرفیت‌های عظیم شغلی برای لشکر عظیم بیکاران هموطن و حتی به نتیجه مفید رساندن ارتباطات اقتصادی ایران با چین و روسیه، بسیار ضرورت دارد.
دولت ما از شر امریکا و اروپا به چین و روسیه روی آورد. اگر روزی پرده از عملکرد استعماری و غارتگرانه چین و روسیه نسبت به ما برداشته شود، بر همه خلایق روشن خواهد شد که از قبل از انقلاب تاکنون، چه غارت‌ها از منابع و منافع ما توسط چین و روسیه صورت گرفته است که روی استعمارگران غربی امریکا و انگلستان و آلمان و فرانسه را سفید می‌کند. حالیه نیز با قیمت ناچیز، نفت ما را به غارت می‌برند و بدون برجام به تعاملات اقتصادی عملی با ایران و سرمایه‌گذاری مناسب عادلانه در ایران زمین، به هیچ صورت تن نمی‌دهند و روسیه و چین، ایران ما را در عمل، البته همین طور می‌پسندند. اتکا به تعاملات بین‌المللی، بدون به فرجام رساندن برجام، توهم و خیال‌پردازی خسران‌آوری بیش نیست. اتکا به دول و ملل بزرگ و کوچک با توجه به اینکه همگی با طمع استفاده از امکانات و تحرکات اقتصادی تعیین کننده کشور خودشان، در آخرین تصمیم، قدرت‌های حاکمه روز، خاصه امریکای جهان‌خوار را انتخاب می‌کنند، یا ناگزیر هستند به خاطر تحریم بین‌المللی ایران توسط امریکا آن را انتخاب کنند. راه اتکا و امید به کمک و تعاملات اقتصادی بین‌المللی بدون برجام مسدود است. البته این حقیقت به معنای ترک فعالیت‌های سیاسی - دیپلماتیک و قطع روابط با جهان نیست. بی‌تردید قدرت‌های جهانی، در تحلیل جهانی، هرگز حاضر به پذیرش مسائلی که با انقلاب و بعد از آن در کشورها (همچون استقلال مطلق و حجاب و اعدام و...) به وجود آمد نیستند و هر همراهی و کمک و توافق آنها نیز قطعا صورت مرحله‌ای و گذرا دارد.
امروزه روشن شده که قدرت ملل از کانال توانایی دولت‌ها به بسیج نیروهای مولدِ داخلی و تقویت بنیه دفاعی پیشرفته و برانگیختن شور و شوق و ایمان شهروندان به مشارکت تأثیرگذار در انتخابات‌ها و عرصه‌های حمایتی حاکمیت و نیز به ایثار و مبارزه در صحنه‌های دفاع و توسعه، گذر می‌کند. هرچه دولت‌ها در این راه موفق‌تر باشند، اقتصاد جامعه شکوفاتر شده، مردم به حق سرنوشت خویش یعنی انتخابات، استقلال و سرافرازی مُلک و میهن و ملت پایبندتر خواهند بود. میزان موفقیت حاکمیت و دولت‌ها، خود وفاق عمومی را افزایش داده و با حضور سرنوشت ساز ملت در پای صندوق‌های رأی و اعتمادهای متقابل حاکمیت و ملت، وفاق عمومی و سرمایه اجتماعی را افزایش داده و کنش‌ها و کینه‌توزی‌ها و تخریب و تضییع‌ها را کاسته و قدرت چانه‌زنی دولت و حاکمیت در تعاملات سیاسی و اقتصادی بین‌المللی را افزایش می‌دهد.
همه قدرت نظام و کیان و انقلاب در حمایت گسترده ملت از آن نهفته است و ضرورت دارد با افزایش سرمایه اجتماعی نظام و کیان و فضاسازی به عموم ایرانیان در برخورداری از حقوق شهروندی مشروع و قانونی خود برابر مواد مفاد قانون اساسی میهن، قدرت چانه‌زنی و تعامل سازنده و عزت خواه صاحب‌منصبان با دول عالم را افزایش داد و با نیفتادن در دام تمامیت‌خواهان جبهه پایداری ضدجمهوریت نظام، ارتقای کیفیت زندگی عموم شهروندان میهنی و تعالی ایران و ایرانی را رقم زد. با یگانه سلاح، رضایت حداکثری مردمی و اشتراک و همراهی توده‌های غالب ملت از دولت، می‌توان در دستیابی به منافع مُلک و ملت و به سرانجام رساندن برجام و پیگیری منافع نظام و کیان، در کنار نگاه به درون و در اولویت قرار دادن اقتصاد و اقتصاد ایرانی، موفق و پیروز میدان مسابقه بُرد - بُرد شد.
