بیست و هشتم دی 1285، محمدعلی‌شاه قاجار متعاقب مرگ پدرش مظفرالدین شاه، در مراسمی تاجگذاری کرد. به دستور وی در مراسم تاجگذاری هیچ‌یک از نمایندگان مجلس شورای ملی دعوت نشده بودند. نکته مهم اینکه نماد علنی اولین مخالفت محمدعلی‌شاه با مجلس یعنی دعوت نکردن نمایندگان برای حضور در مراسم تاجگذاری، موضوعی که دستاویز مخالفین شد، ارتباطی با محمدعلی شاه نداشت. با رجوع به منابع آشکار است که برگزاری مراسم و تشریفات آن به عهده میرزا نصرالله‌خان مشیرالدوله بود، او بود که دعوتنامه‌ها را تهیه و توزیع کرد. بنابر این مسوولیت دعوت نکردن از نمایندگان مجلس برعهده مشیرالدوله بود و محمدعلی‌شاه در این ماجرا و پیش آمدن این سوءتفاهم نقشی نداشت. در زمان حکومت محمدعلی میرزا بر تبریز بود که میرزا آقاخان کرمانی و یارانش را به گناه کشتن ناصرالدین شاه قاجار از عثمانی به قاجار‌ها سپردند و محمدعلی میرزا نیز ایشان را سر برید و پوست کاه‌اندودشان را برای پدر تاجدارش به تهران فرستاد. محمدعلی شاه که ولیعهد مقتدری به حساب می‌آمد، هرچند تا پیش از پادشاهی با مشروطه‌خواهان همراه بود، اما در پی مرگ پدرش و نشستن بر تخت پادشاهی، پس از مدتی بنا را بر مخالفت با مشروطه گذاشت. او با اینکه یک سال پس از رسیدن به قدرت در آبان ۱۲۸۶ ضمن حضور در مجلس شورای ملی سوگند وفاداری به مشروطه یاد کرد، اما کمتر از دو سال پس از تاجگذاری طی تلگرافی به تمامی ولایات و حکام با رد فعالیت مجلس اول تاکید کرد: «این مجلس خلاف مشروطیت است و از این پس مخالفان را سرکوب خواهد کرد.» محمدعلی‌شاه پس از آن با شدت و حدت بیشتری به ستیز با مشروطه ادامه داد و پس از چندی کش و قوس سرانجام شمشیر را از رو بست و دستور به توپ بستن مجلس را صادر کرد. صدور این دستور و قتل برخی از نمایندگان مجلس و مشروطه‌خواهان، خودزنی بزرگ محمدعلی میرزا بود. پس از مدتی مشروطه خواهان از سراسر کشور به سمت تهران حرکت کردند و محمدعلی شاه ناچار به فرار و تبعید شد.
