ایوب آقاخانی، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر به ایلنا گفت: تاریخ ایران روزگاری را تجربه نکرده که هنرمندان و پردازندگان فرهنگ در این سرزمین، راحت و بی‌دغدغه درباره زاویه دیدشان نسبت به مسائل، مصادیق و اتفاقات حرف بزنند. بنابراین تاریخ ایران این تجربه را در ادوار مختلف به صورت نهادینه شده در حافظه خود ذخیره کرده که همیشه درباره آنچه که می‌خواهد بگوید، به زبان دیگری حرف بزند. این زبان دیگر، یعنی خلق داستان برای درام و حتی خلق داستان برای ادبیات توصیفی، عملا به گزاره‌ها و ساخت و ساز استعاره‌ها، نماد‌ها و چیزهایی از این دست بدل شده که معنای صریح را پشت آنها قایم کنند و در واقع به این وسیله از هزار توی پرپیچ و خم سانسور، تنگنای گفت‌وگو، محدودیت‌ها و قیدها فرار کنند.
