بیست و ششم مهر 1359، شهید محمدعلی رجایی نخست وزیر وقت جمهوری اسلامی ایران با حضور در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد به بیان دیدگاه‌های جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با جنگ تحمیلی پرداخت. در این جلسه شهید رجایی رژیم متجاوز بعث عراق را آغازگر جنگ دانست و عمل این رژیم را به‌شدت محکوم کرد.
رجایی در جلسه شورای امنیت سازمان ملل حضور یافت و سخنرانی مفصلی ارایه کرد. وی با اشاره به جنایات رژیم بعث عراق علیه مردم ایران، مسوولیت مهم سازمان ملل متحد و شورای امنیت را در دفاع از مظلومان یادآور شد. وی همچنین درباره مسائل مهم جهان از جمله اشغال فلسطین به دست صهیونیست‌ها، تجاوز ارتش سرخ شوروی به افغانستان و... صحبت کرد.
رجایی در این جلسه بطور نشسته و از جایگاه هیات ایرانی و نه از تریبون پیش بینی شده، به سخنرانی پرداخت، نظام حاکم بر کشورهای جهان را به باد انتقاد کشاند و درباره شرایط وقت که اوج جریانات جنگ سرد میان امریکا و شوروی را رقم می‌زد، اظهارنظر کرد. او در بخشی از سخنرانی‌اش گفت: ما در شرایطی به اینجا آمده‌ایم که کشورمان در میان آتش جنگ برافروخته از سوی دولت بعث و نامردمی عراق می‌سوزد و نیز در شرایطی هستیم که واقعه زلزله الجزایر به‌نوبه خود مردم و امام ما را سخت اندوهگین ساخته و بسیار متأسفیم که به‌علت شرایط جنگ نتوانستیم آن‌چنان که باید در جهت برآوردن نیازهای مردم برادر و مسلمان آنجا اقدام کنیم. نقطه عطف حضور شهید رجایی در سازمان ملل به کنفرانس مطبوعاتی وی برمی‌گردد، زمانی که رییس‌جمهور فقید ایران در برابر دوربین رسانه‌های جهان پای برهنه خود را روی میز گذاشت و گفت «من به‌مدت دو سال در زندان‌‌های رژیم شاه معدوم، زندانی کارتر و امریکا بودم. آثار شکنجه و سختی‌هایی که در زندان بر من روا شد، بعد از چهار سال هنوز بر بدنم نمایان است. من دو سال تمام ضربات شلاق‌های کارتر را بر پای خود احساس کردم و این در حالی است که ما با گروگان‌ها در جاسوس‌خانه، رفتاری کاملاً انسانی داریم.»
