یک کارگر ساده که در ساختمان کار می‌کرد، اکنون میراث روستایی سمنانی‌ها را در خانه‌اش حفظ کرده و میزبان گردشگران در اقامتگاه بومی‌اش از سراسر ایران شده است.
همه او را عمو علی صدا می‌زنند. او عمو علی همه کسانی است که به خانه و موزه‌اش می‌روند، گردشگران و مسافران خانه او بسیار اوقات به دیدن خودش مشتاق‌تر هستند تا خانه و موزه‌اش.
علی خنجری تا همین چند سال پیش به عنوان کارگر ساختمانی کار می‌کرد و کسی نمی‌شناختش تا اینکه قاسمی معاون گردشگری شاهرود یک روز در کنارش چای خورد و متوجه شد که او نقاش، هنرمند، نوازنده و خوش ذوق است و در سال‌های اخیر هر آنچه مربوط به زندگی گذشته مردم سمنان بوده، جمع‌آوری می‌کرده است. قاسمی به او پیشنهاد کرد که محلی برای نمایش این اشیا و اقامت میهمانان فراهم کند و تاکید داشت که «خودش باشد.» تا همین چند سال پیش همه فکر می‌کردند که این کارگر ساده ساختمانی که وسایل قدیمی زندگی روزمره مردم را جمع می‌کند، چند سالی از زندگی معمولی و هم سن و سال‌های خودش عقب است حتی او هم به همین باور رسیده بود. بعضی‌ها کارهایش را نقد می‌کردند و برایشان سوال بود که چرا هر آنچه آنها از چرخه زندگی‌شان خارج می‌کنند را جمع می‌کند.
اما حالا همان افراد برای دیدن این وسایل باید به قلعه‌اش بروند و برای دیدن موزه‌اش دو هزار تومان بلیت بخرند. او آشپزخانه و یکی از اتاق‌هایی را که در آن زندگی می‌کرد به موزه تبدیل کرده و همه ملزومات زندگی مردم سمنان را در آن جمع کرده است.
