پرفورمنس تئاتر «کتو» با نویسندگی، طراحی و کارگردانی آندریا نوشاد در خانه نمایش دا اجرای خود را آغاز کرده است.
به گزارش ایلنا، پرفورمنس تئاتر «کتو» روایتی است از شخصی که هنگام تولد تحت تاثیر گره قمری کتو قرار دارد و موجب شده است که فرد دارای خصوصیات منحصربه‌فرد و ویژه‌یی شود که برای او جذابیت به همراه آورده است و هم دافعه. این پرفورمنس تئاتر نیم ساعت از زندگی فردی را نشان می‌دهد که تحت‌تاثیر گره قمری کتو است.
مهدی باقرپور، سارینا شاد، سنا میرجعفری، مهناز میرجلیلی، شبنم میرزایی، آندریا نوشاد (به ترتیب حروف الفبا) بازیگران این اثر نمایشی هستند. در یادداشتی که کارگردان «کتو» بر این اثر نوشته آمده است: زیست‌های ناکامل، تلاش‌های بی‌ثمر، اولویت دادن به کارهای بیهوده به جای دنبال کردن هدفی معین، حس دورافتادگی از نزدیکان، کمبود اعتماد به‌نفس، نیاز مداوم به رفتن و کندن، نارضایتی که به نظر هیچ‌وقت برطرف نمی‌شود، خلأیی در درون که از دنیای مادی دورمان می‌کند و به شعر و هنر و معنویات پیوندمان می‌زند؛ همه این خصلت‌ها طبق علوم باستانی ستاره‌شناسی هندی، ناشی از قرارگیری کتو در مکان خاصی حین تولد فرد است.
بسیاری از این ویژگی‌ها در افراد افسرده هم موجود هستند؛ این ویژگی‌ها گریبان بسیاری از افراد خلاق را گرفته است. شعر «زوزه» گینزبرگ به چنین افرادی می‌پردازد. تاثیرات کتو یک ژانری از این قبیل افراد است و در علم روانشناسی هم این قبیل افراد باید در دسته‌بندی خاصی بگنجند: شاید کسانی که برخی علائم افسردگی، پارانویید، وسواسی، تنوع شخصیت یا دوقطبی را دارند ولی نمی‌توان بر آنها نام مبتلا نهاد.
کتو مانند سایر صور فلکی یک افسانه است؛ به‌طور خلاصه وقتی اکسیر جاودانگی بین الهه‌ها دست به دست می‌شده، دیوی از این ماجرا بو می‌برد و با دوز و کلک می‌تواند جرعه‌یی از اکسیر را بنوشد و دقیقا در همین حین یکی از الهه‌ها متوجه می‌شود و سر دیو را از بدنش جدا می‌کند ولی چون دیو مقداری از اکسیر را نوشیده بوده، سرش و بدنش هر یک به‌طور جداگانه جاودانه می‌شوند؛ قسمت سر، راهو نام می‌گیرد و تن بدون سر، کتو.
در باور من، برای آزاد شدن از بندها باید نخست آنها را بیان کرد؛ بیان اندیشه به ما کمک می‌کند زندگی سالم‌تری داشته باشیم. در سال٩٣ پرفورمنس «تخیل خالی خیال» را با موضوع «قضاوت و پیشداوری» ارائه کردم و یکی از دغدغه‌های ذهنی من، نگرش‌های یک‌سویه، پیش‌داوری‌های بیرحمانه و بی‌محابا مهر زدن به پدیده‌ها بود و هست و در پرفورمنس تئاتر کتو به ذهنیات پیچیده انسانی می‌پردازم که از زندگی ما دور نیست. شاید خود ماست یا در همسایگی ما نفس می‌کشد. به‌طور کلی مطالب مرتبط با هم‌نسلی‌هایم مرا درگیر خود می‌کند و برایم خارش مغزی ایجاد می‌کند و همیشه دوست دارم در حوزه‌یی قدم بردارم که درونیات خودم را بی‌پروا بروز دهم و مخاطب را به چالش بروز درونیات بکشم. حدود یک‌سال پیش بر اساس موسیقی کتو ساخته گروه رودخانه خاکستری، طراحی حرکت کردم. در این طراحی از عناصر چهارگانه از حرکات موزون ملل شرق و آیین‌های باستانی بهره گرفتم و از مدتی قبل تصمیم به اجرای سایکودرامایی حول همان محور گرفتم.
کتو از تاریخ ٢٦ آذر تا اول دی‌ماه ساعت 20:30 در تماشاخانه «دا» اجرا خواهد شد و بازنگرشی است بر ویژگی‌های ناکارآمدساز انسان‌های خلاق.
