دهم مهر 1348 انجمن شهر تهران در جلسه علنی خود غلامرضا نیک‌پی را به سمت شهردار پایتخت انتخاب کرد. نیک‌پی چهل و یکمین شهردار تهران از سال 1287 بود که شهرداری به معنی مدرن خود در ایران تاسیس شد.
نیک‌پی تا 1356 خورشیدی در این مقام باقی ماند. این سیاستمدار طولانی‌ترین دوره تصدی پست شهرداری پیش از انقلاب را تجربه کرد و 89 ماه شهردار تهران ماند. پس از او و البته پس از انقلاب اسلامی، غلامحسین کرباسچی با 108ماه و محمدباقر قالیباف با 144ماه بیشترین زمان باقی ماندن در جایگاه شهردار را از آن خودشان کردند.
نیک‌پی که پیش از شهرداری، سابقه معاونت نخست وزیری و وزارت آبادانی و مسکن را داشت پس از کنار رفتن از شهرداری طی حکمی از محمدرضا شاه پهلوی به نمایندگی از شهر اصفهان به دوره هفتم مجلس سنا راه یافت.
ساخت چند اتوبان و پارک، تدوین طرح جامع شهر تهران، اخذ عوارض شهری، اخذ عوارض از کامیون‌ها و اتوبوس‌های غیرکرایه‌یی و پلاک سفید، تعیین حریم شهر تهران و... از اقداماتی بود که در دوره شهرداری نیک‌پی صورت گرفت.
او در ماجرای دستگیری برخی از افراد سیاسی، پیش از انقلاب اسلامی دستگیر شد و به زندان افتاد. نیک‌پی در زمان پیروزی انقلاب اسلامی در زندان به سر می‌برد و پس از حمله مردم به زندان قصر توانست از زندان فرار کند؛ ولی پس از فرار دستگیر شد و دوباره زندانی شد. در جلسه دادگاهی که برای نیک‌پی تشکیل شده بود،او به جرم همکاری با استعمار غرب، همکاری با رژیم پهلوی، کم‌کاری فراوان هنگام تصدی پست شهرداری ازجمله حل نکردن معضل ترافیک، اخذ رشوه فراوان حین مسوولیت، فساد مالی فراوان، واگذاری مناقصه‌های دولتی به اشخاص به جهت منافع شخصی، تغییر طرح جامع تهران، ایجاد بازار برای فروش ابزار و ماشین‌های خارجی و جلوگیری از بورژوازی ملی و کاهش تولید ملی و... به اعدام محکوم شد و در بیست‌و‌دوم فروردین ۱۳۵۸ تیرباران شد.
