13 سپتامبر سال 1911 پیوتر آرکادویچ ستولیپین نخست‌وزیر روسیه، ظاهرا به اشاره تزار نیکلای دوم در اپرای «کی اف» در حضور پادشاه روسیه هدف دو گلوله قرار گرفت و 5 روز بعد در بیمارستان درگذشت. قبلا هم در خانه او بمب کار گذاشته شده بود که ضمن این انفجار، پسر و دختر و 21 نفر از همکاران و بستگانش را از دست داده بود. تقریبا همه برجستگان روسیه با ستولیپین مخالفت می‌کردند. او 5 سال نخست‌وزیر روسیه بود و انقلاب بلشویکی 6سال بعد (1917) را پیشبینی کرده بود. ستولیپین می‌خواست با میانه‌روی و ناسیونالیستی از آن پیشگیری کند. به‌دلیل اصلاحات ارضی و دادن آزادی‌های مطبوعاتی و موافقت با تاسیس اتحادیه و سندیکا، تزار و سرمایه‌داران با او مخالف بودند و سوسیالیست‌ها هم به این سبب که راه‌های ستولیپین، انقلاب اساسی را به تعویق می‌انداخت با او دشمنی داشتند. تعطیل کردن مراکز فرهنگی سایر ملیت‌های امپراتوری روسیه هم مزید بر علت شده بود و غیر روس‌ها او را ناسیونالیست افراطی و دشمن خود تلقی می‌کردند. پس از انقلاب اکتبر 1917 معلوم شد که قاتل او از عوامل پلیس تزار بود. «تاریخ» این ترور را اشتباه تزار می‌داند که با از دست دادن این دریچه اطمینان باعث انهدام خود و روی کار آمدن بلشویک‌ها شد.
قاتل ستولیپین «مردخا بوگروف» وکیل دعاوی و یک یهودی بود. او در عین حال برای پلیس مخفی تزار جاسوسی می‌کرد. ستولیپین هنگام مرگ 49ساله بود. مردخا دو گلوله به سوی نخست‌وزیر شلیک کرد. او بدون برخورد با مانعی وارد جایگاه ویژه تزار در تالار اپرا شده بود. در زمان نخست‌وزیری ستولیپین بود که قرارداد تقسیم ایران میان روسیه و انگلستان امضا شده بود.
