برخی فکر می‌کنند چون قرارداد توتال، نخستین قرارداد (پس از برجام) بود، به این شرکت امتیاز ویژه‌یی داده شد. این موضوع صحت ندارد، مذاکرات بسیار نفس‌گیر بود و نسبت به قراردادهای بیع‌متقابل به دستاوردهای خوبی دست یافتیم.
IPC تفاوت ماهیتی با بیع‌متقابل ندارد و یک قرارداد خدمات مدیریتی متعارف است. فقط زمان آن طولانی‌تر و به تعهدات پیمانکار افزوده شده است.
شرکت خارجی به مخازن ایران تسلط دارد اما اختیار ندارد.
برخی عقیده دارند، پتروپارس زیر دست توتال فعالیت می‌کند و تحقیر می‌شود. این موضوع صحت ندارد. توسعه فاز 11 یک کار مشارکتی است که باعث افزایش قابلیت‌های پتروپارس می‌شود.
اگر ایرانی‌ها در گذشته در توسعه فازها موفق بوده‌اند به دلیل همکاری و تعاملی است که با شرکت‌های خارجی داشتند.
بهره دریافت پول از صندوق توسعه 8درصد و از چین بین 9 تا 10درصد است. اما بهره پول در این قرارداد 2.5درصد است.
اگر شرایط کار غیرممکن شود هر یک از دو شرکت توتال و سی‌ان‌پی‌سی باید مدارکی ارائه کنند که قادر به ادامه کار نیستند. در صورت انصراف توتال، سی‌ان‌پی‌سی رهبری را به عهده می‌گیرد و در صورت انصراف هر دو، این وظیفه به پتروپارس می‌رسد.
به هر دلیلی کار متوقف شود، پیمانکار وجهی دریافت نمی‌کند و بعد از اتمام کار تنها اصل سرمایه خود را می‌گیرد.
مذاکرات به سالم‌ترین شکل ممکن انجام شد و مراقبت‌های امنیتی به عمل آمده است. تمام تماس‌ها و مذاکرات ثبت و ضبط شده است.
عمده قراردادهای پارس‌جنوبی به صورت ترک مناقصه بوده است. فاز 11 تنها پروژه باقیمانده از پارس‌جنوبی بود و می‌خواستیم در سریع‌ترین زمان به سرانجام برسد.
افشای جزییات قرارداد در هیچ جای دنیا روال نیست.
