انگجت دانشمندان اروپایی از قرض گرفتن سخت‌افزارهای خارجی برای انجام تحقیقات در سطح پیشرفته خسته شده‌اند و می‌خواهند خودشان دست به ساختن ابررایانه بزنند.
ابررایانه‌ها (سوپرکامپیوترها) یک ابزار تحقیق بسیار مهم در زمینه پزشکی، هوانوردی، روبات‌ها و سلاح‌ها هستند، اما فقط سه بازیکن غالب وجود دارد: امریکا، ژاپن و چین.
اکنون اروپایی‌ها احساس می‌کنند به اندازه کافی این وضعیت را تجربه کرده‌اند و از برنامه‌های خود برای توسعه تکنولوژی در این زمینه به میزان 1.2میلیارد دلار اعلام کرده‌اند.
«اندروس آنشیپ» عضو عالی‌رتبه کمیسیون اروپا گفت: هدف این است که تا سال 23-2022 ماشین‌های پیشرفته خود را توسعه دهیم که بتوانند یک میلیاردها محاسبه در ثانیه انجام دهند. کمیسیون اروپا (EC) نقش قوه مجریه را در اتحادیه اروپا ایفا می‌نماید. این کمیسیون مسوول پیشنهاد قوانین، اجرای تصمیم‌گیری‌ها، تنفیذ پیمان‌نامه‌ها و روی هم رفته انجام کارهای روزمره اتحادیه اروپا است.
ساختار کمیسیون اروپا به صورت کابینه‌یی متشکل از 27نماینده یا عضو کمیسیون است و هر یک از کشورهای عضو اتحادیه اروپا دارای یک نماینده در کمیسیون اروپا هستند. این نمایندگان نه برای پیگیری منافع کشور خود، بلکه در راه تحصیل منافع همه اتحادیه اروپا فعالیت می‌کنند. دفتر اصلی کمیسیون اروپا در شهر بروکسل پایتخت بلژیک قرار دارد. چین دارای سریع‌ترین ابررایانه جهان موسوم به «Sunway TaihuLight» با 93 پتافلاپس (93میلیون میلیارد یا 10 به توان 15 عملیات نقطه شناور در هر ثانیه) قدرت محاسبه است.
فلاپس (FLoating point OPerations per Second) به معنی «عملیات نقطه شناور در ثانیه»، مقیاسی برای سنجش کارایی پردازشگر رایانه‌هاست. فلاپس واحد اندازه‌گیری سرعت پردازش داده‌ها توسط رایانه است. هر ترافلاپس معادل یک تریلیون (یا ۱۰ به توان ۱۲) عملیات نقطه شناور بر واحد ثانیه است. چین همچنین در حال کار روی ابررایانه
«Tianhe-3»، نخستین ماشین جهان با بیش از
10 برابر قدرت TaihuLight است و انتظار دارد که تا سال 2020 آن را دراختیار داشته باشد.
دیگر ابررایانه‌های قدرتمند دنیا در ژاپن، ایالات‌متحده امریکا و در همه جا جز اروپا (غیر از سوییس که بخشی از اتحادیه اروپا نیست) واقع شده است. تنها ابررایانه بزرگ اروپایی «Atos SE» است.
این دستگاه در رتبه‌بندی ابررایانه‌های جهان رتبه 55 را دارد و نخستین مرحله از یک سوپرکامپیوتر 25 پتافلاپسی است که توسط کمیته انرژی‌های جایگزین فرانسوی و کمیسیون انرژی اتمی استفاده می‌شود.
