اقتصادآنلاین|
میثم زالی معتقد است که حق بیمه قرارداد مبلغی است که سازمان تأمین اجتماعی به ناحق از تولیدکنندگان دریافت می‌کند و مشکل ساز شده است. متاسفانه ارتباط سازمان تأمین اجتماعی با شرکت‌ها هر روز بدتر از دیروز و شرایط برای شرکت‌ها وخیم‌تر می‌شود. اگر شرایط به همین منوال ادامه یابد و اخذ مالیات، حق بیمه و... کاهش پیدا نکند، شاهد افزایش اقتصاد زیرزمینی در کشور و فرار سرمایه‌ها خواهیم بود. دریافت هزینه‌های گزاف مالیات و حق بیمه قرارداد از جذابیت تولید در کشور می‌کاهد. به گزارش اقتصادآنلاین؛ به گواه آمار و ارقام مرکز پایش محیط کسب و کار ستاد پیگیری مشکلات تولید صدا و سیما، اولین و مهم‌ترین عامل مشکل آفرین برای شرکت‌های تولیدی، مواجهه با دریایی از بخش نامه‌های بیمه تأمین اجتماعی است. این امر موجب شده است که هر روز تولیدکنندگان با یک معضل و مساله جدید روبرو شوند و مجبور به پرداخت هزینه‌های بیشتر باشند. حال آنکه، خدمات ارایه شده به کارگران وضعیت خوبی ندارد و در نتیجه تولیدکنندگان و کارگران از بیمه پرداختی و خدمات متناظر آن راضی نیستند. برخی بخش نامه‌های مربوط به دریافت حق بیمه مازاد بر میزان عرف، از طریق تعریف حق بیمه قرارداد منجر به تحمیل هزینه‌های سنگین به تولیدکنندگان شده است. بسیاری از کارشناسان، این امر را دلیل از بین رفتن کارهای پیمانکاری در سطح کشور می‌دانند. دریافت حق بیمه قرارداد با تحمیل هزینه‌های بسیار بالا به کسب و کارها موجب کاهش رقابت‌پذیری تولید داخل شده است. بر اساس ماده ۴۱ قانون، سازمان تأمین اجتماعی می‌تواند با توجه به نوع قرارداد پیمانکاری، درصدی از قرارداد را به عنوان حق بیمه لحاظ و آن را از پیمانکار طلب کند. به این مبلغ مازاد که توسط سازمان تأمین اجتماعی از شرکت‌ها دریافت می‌شود، اصطلاحاً حق بیمه قراردادها گفته می‌شود.
میثم زالی، دبیر سابق ستاد تسهیل و رفع موانع تولید کشور در گفت گو با اقتصادآنلاین بیان کرد؛ حق بیمه قرارداد مبلغی است که سازمان تأمین اجتماعی به ناحق از تولیدکنندگان دریافت می‌کند و مشکل ساز شده است. متاسفانه ارتباط سازمان تأمین اجتماعی با شرکت‌ها هر روز بدتر از دیروز است و شرایط برای شرکت‌ها وخیم‌تر می‌شود. واقعیت این است که دولت قصد دارد درآمدهای مالیاتی‌اش را افزایش دهد. حالا باید پرسید که چه فرقی بین یک شرکت دولتی که سرشار از مزایا و رانت است با شرکت‌های خصوصی وجود دارد. اگر قرار باشد، امتیازی در نظر بگیریم باید برای شرکت‌های خصوصی باشد که از رانت حاکمیتی برخوردار نیستند. سوال مشخص من از دولت این است که چه طور ۷۰ درصد از تولید ناخالص ملی کشور دست شرکت‌های دولتی است و فقط 2 درصد مالیات پرداخت می‌کنند. شرکت‌های غیردولتی و خصوصی ۲۲ درصد از مالیات کشور را پرداخت می‌کنند، در حالی که کمتر از ۳۰ درصد از تولید ناخالص ملی را شامل می‌شوند. دولت باید یک تصمیم جدی در مورد حل و فصل این بنگاه داری دولتی بگیرد. اخذ مالیات‌های شدید از شرکت‌های خصوصی دردی را از کشور درمان نخواهد کرد و بر گستره مشکلات فعلی اضافه می‌کند. اگر دولت قصد دارد کشور را به لحاظ مالیاتی سامان دهد، باید بحث شرکت‌های دولتی را که در حال بلعیدن اقتصاد کشور هستند، حل و فصل کند. وی در ادامه گفت: باید این موضوع در رسانه‌ها به کرات خطاب به دولت مطرح شود که اگر می‌خواهید تولید در کشور جان بگیرد، باید برای آن جذابیت ایجاد کنید. وقتی در بازار ارز، سکه و سوداگری سود خیلی خوبی وجود دارد، چه دلیلی دارد که افراد سرمایه خود را به تولید اختصاص دهند. اگر می‌خواهیم سرمایه‌ها به سمت تولید بیاید، باید مالیات‌ها کاهش پیدا کنند، باید وجوهی که تأمین اجتماعی از تولیدکنندگان مطالبه می‌کند، کم شود. تمام این مزایا را باید برای بخش تولیدی ایجاد کنیم تا افراد انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری در این حوزه داشته باشند. در غیر این صورت آنها انگیزه‌ای برای فعالیت در بخش تولیدی کشور ندارند و سرمایه‌ها به سمت بازارهای سوداگرانه سوق می‌یابد. متاسفانه بانک‌ها نیز در زمینه بنگاه داری و سوداگری مانند ملک فعال شده‌اند. باید برای این موضوع هم چاره‌اندیشی کنیم. در این شرایط که فضای سوداگرانه جذابی در کشور ایجاد شده است، نباید با اخذ مبالغ مختلف از جمله حق بیمه قرارداد از تولیدکنندگان به مشکلات آنها اضافه کنیم و از جذابیت تولید در کشور بکاهیم. زالی خاطرنشان کرد: اگر شرایط به همین منوال ادامه یابد و اخذ مالیات و حق بیمه و... کاهش پیدا نکند، شاهد افزایش اقتصاد زیرزمینی در کشور و فرار سرمایه‌ها خواهیم بود. اینها مشکلات جدی‌ای هستند که باید برایشان فکری کنیم و بهترین راهکار این است که برای بخش تولیدی در کشور جذابیت به وجود بیاوریم. اخذ مبالغ هنگفت از تولیدکنندگان در قالب مالیات و حق بیمه به معنی از رونق انداختن تولید در کشور است. زیرا هیچ فرد عاقلی قبول نمی‌کند که در بخش تولیدی کشور سرمایه‌گذاری کند و هر روز با سازمان‌های مختلف درگیر باشد و مبالغی را به آنها بپردازد. کشورهای همسایه برای سرمایه‌های مالی و معنوی ما فرش قرمز پهن می‌کنند و سختگیری بر تولیدکنندگان باعث می‌شود که سرمایه‌ها از کشور فرار کنند. فعالان اقتصادی‌ای که الان در کشور کار می‌کنند، فقط به خاطر تعلق خاطری که به ایران دارند، در کشور مانده‌اند، وگرنه شرایط تولید در کشور هیچ جذابیتی برای تولیدکنندگان ندارد. وی در پاسخ به این سوال که تلاش معاونت ریاست‌جمهوری را برای معافیت شرکت‌های دانش بنیان از پرداخت حق بیمه چه طور ارزیابی می‌کنید، خاطرنشان کرد: این اقدام خوب و مثبتی است اما حمایت از شرکت‌های مورد بحث باید خیلی بیشتر از اینها باشد.
