نوشته: جوزف استیگلیتز|
ترجمه: منصور بیطرف|
فصل یازدهم
بازپس‌گیری امریکا
ارتقای رفاه عمومی
من در این کتاب یک دستورالعمل جانشین را بیان کردم – شاید یک نفر نام آن را دستورالعمل پیشرفته بگذارد. این دستورالعمل در بطن خود بخشی از مقدمه قانون اساسی را در بردارد، «ارتقای رفاه عمومی.» معنی رفاه عمومی، رفاه یک درصد نیست بلکه رفاه همه مردم است. من پلتفرمی را طرح کردم که معتقدم می‌تواند برای اجماع در بازنگری حزب دمکرات مفید باشد. این پلتفرم می‌تواند نشان دهد که حزب نه فقط در برابر ترامپ و آنچه که او برای آن ایستاده است بلکه در حمایت از نوع ارزش‌هایی که پیش از این به‌طور مختصرشرح دادم، متحد است. در این پلتفرم نگاهی وجود دارد که نشان می‌دهد ما کجا ایستاده‌ایم، کجا می‌توانیم برویم، چه می‌توانیم باشیم و چگونه می‌توانیم به آنجا برسیم و نیز یک قرارداد تازه اجتماعی قرن بیست و یکم را رو بیاورد و آن را پایدار سازد. آن یک نگاهی است که بر یک حس تاریخی و فهمی عمیق از نیروهای اقتصادی و اجتماعی قرار دارد که هم اقتصاد را شکل می‌دهد و هم توسط اقتصاد شکل می‌گیرد. این نگاه با زبان فن سالاران سخن می‌گوید اما بالاترین الهامات اخلاقی ما را بازتاب می‌کند و تمایل دارد تا از بان اخلاق و ارزش‌ها استفاده کند.
ما نیاز داریم تا با روشن کردن اهداف کار را شروع کنیم – نه با تکرارهای فریبنده‌ای که ما ارزش‌هایی داریم بلکه با این فهم شروع کنیم که آن ارزش‌ها چه هستند و اقتصادی که ابزاری برای رسیدن به آن اهداف شده، چی هست. ما باید یک حسی نسبت به آنچه که آن اهداف چه هستند داشته باشیم: موفقیت اقتصاد نه با جی‌دی‌پی (تولید ناخالص داخلی) بلکه با به زیستن شهروندانش اندازه‌گیری می‌شود. به بیان رییس‌جمهور کلینتون: ما باید مردم را در ردیف اول قرار دهیم. قرارداد تازه اجتماعی شامل حفظ محیط زیست برای نسل‌های آینده می‌شود و قدرت سیاسی و اقتصادی را برای مردمان عادی احیا می‌کند. این دستورالعمل قرن بیست و یکم متعهده شده است تا تضمین کند که ثمرات پیشرفت با اندکی از برابری و امنیت سهیم شود و تضمین کند که هر کسی که شانسی در یک زندگی طبقه متوسط دارد بدون آنکه به تبعیض، تعصب و استثنا آلوده شود در این ثمره سهیم است. ما به عنوان یک کشور می‌توانیم فقط در صورتی پیشرفت کنیم که رونق و رفاه را سهیم‌سازیم: این هم یک واقعیت اقتصادی است و هم بیانی از ارزش‌های عمیقی است که نگه داشته شده است . این قرارداد اجتماعی باید متعهد باشد که هر فردی این فرصت را دارد تا با توجه به کل توانایی‌هایش زندگی کند و اینکه هر صدای هر شخصی در دموکراسی ما شنیده شود. بنابراین، در میان واژه‌های کلیدی این قرار داد اجتماعی آن واژه‌هایی که عدالت و فرصت‌سازی برای همه، چه فقیر و چه غنی، سیاه و سفید را فراهم می‌سازد این است: رویای امریکایی را به واقعیت تبدیل کنیم.
