نوشته: جوزف استیگلیتز|
ترجمه: منصور بیطرف|
فصل ششم
چالش‌های فناوری نو
جمع‌بندی
در این فصل ما برخی از فناوری‌های نو را نشان دادیم که ممکن است مصایبی را که در فصل‌های گذشته ارایه داده بودیم تشدید کند– به ویژه آنهایی که با شغل و دستمزد، نابرابری و قدرت بازار همراه شده بودند. آنها همچنین تعدادی از فناوری‌های نو از جمله آنهایی که درگیر حریم خصوصی و امنیت سایبری شده بودند را معرفی کردند. در حالی که «راه‌حل‌ها» واضح نیستند، آنچه مشخص است این است که نمی‌شود آنها را به بازار واگذار کرد.در فصل‌های پیشین روش‌هایی را به بحث گذاشتیم که در آن نشان داده شد اقتصاد بازار – سیستم سرمایه‌داری ما – شخصیت ما را شکل می‌دهد. این شکل‌دهی، حداقل بیش از حد خودخواهانه است و اخلاقیات کمتری دارد. به همین ترتیب، یکی از جنبه‌های مشکل‌آفرین برخی از فناوری‌های نو این است که آنها در حال تغییر اینکه «ما که هستیم» هستند، چه به صورت فردی چه به صورت اجتماعی.همچنین شواهدی از چندین روش وجود دارد که در آن فناوری‌های نو بر افراد و تعاملاتشان با دیگران اثر می‌گذارد. شاید «فواصل زمانی توجه» کوتاه‌تر شده باشد و سخت‌ترین مشکلات را نمی‌توان با «فواصل زمانی کوتاه» حل کرد. تعاملات فردی شاید کمتر عمومی شده باشد و زمانی که ما در تعامل هستیم، با آنهایی که بیشتر شبیه ما هستند تعامل می‌کنیم . بنابراین جامعه ما با توجه به اینکه هر کدام از ما در فضای مخصوص به خودمان زندگی می‌کنیم، قطبی‌تر می‌شود . در چنین دنیایی، پیدا کردن زمینه‌های مشترک و بر همین اساس همکاری‌های اجتماعی به غایت سخت می‌شود . همچنین حوزه‌های بیشتری برای قلدری باز می‌شود – بدترین را در ما به منصه ظهور می‌رساند و به آن این امکان را می‌دهد که در حالت خصوصی هم که مکانیزم تصحیح اجتماعی وجود ندارد خودش را نشان دهد . بنابراین با آنکه ما با یکدیگر به روش مصنوعی در ارتباط هستیم، اما عمق و کیفیت تعاملات اجتماعی می‌تواند در اضمحلال باشد .حتی آنهایی که در جامعه فناوری هستند شروع به نگران شدن کرده‌اند. اینکه این ما را به کجا می‌کشاند هیچکس نمی‌داند. اما این تقریبا روشن است: تقسیم ایالات متحده به اردوهای جنگجو که دنیا را از طریق لنزهای کاملا متفاوتی می‌بینند و حتی در خصوص اعتبار «فاکت‌های آلترناتیو» بحث می‌کنند، ساختار سیاست‌گذاری‌های وفاق و سیاست عملی را به غایت سخت می‌کند.زمینه محوری این کتاب هیچ‌کدام از اینها نیست – حداقل تا آنجا که می‌شود. پیشرفت در فناوری باید یک موهبت باشد. آنها باید ما را قادر سازند که هرکسی مطمئنا به نیازهای اساسی یک زندگی پاک دسترسی پیدا می‌کنند . اما این پیشرفت‌ها می‌توانند، و به احتمال زیاد این کار را کرده‌اند، منجر به فقر دسترسی به یک زندگی پاک در بخش‌های زیادی از جمعیت شوند مگر آنکه ما کنش قوی تجمعیی را‌برداریم. شرح فصل بعدی روی این موضوع است که چرا باید در کنار یکدیگر باشیم. مشکلات نمی‌توانند توسط بازارها یا خود افراد به تنهایی حل شوند و حل هم نخواهند شد.
پایان فصل ششم
