ایسنا یک استاد دانشگاه با فرصت خواندن بحران‌های پیش آمده در عرصه اقتصادی گفت که این شرایط می‌تواند به سیاست‌گذاران ما برای بازگشت از سیاست‌های غلط خود جرات بدهد.
رضا امیدی، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حوزه سیاستگذاری اجتماعی، با بیان اینکه دولت‌ها در شرایط اقتصادی مشابه شرایط فعلی ما دو راه پیش رو دارند اظهار کرد: در چنین شرایطی دولت‌ها یا باید به سمت سیاست‌های ریاضتی یا سیاست‌های رفاهی بروند. کره جنوبی در دوره بحرانی که در دهه ۹۰ گریبانگیرش شد به سمت سیاست‌های رفاهی رفت و در حوزه‌های آموزش، بهداشت، اشتغال و بیمه سرمایه‌گذاری‌های کلانی کردند و در نهایت موفق هم شدند. نکته قابل تامل در کره جنوبی سرمایه اجتماعی و همبستگی بالای آحاد جامعه بود که آن هم به خاطر این بود که در آن زمان نظام سیاسی را باز گذاشته بودند و هر کس حرفی برای گفتن داشت می‌توانست مطرح کند.
وی با بیان اینکه برای حل مسائل فعلی اقتصاد باید به سمت تعامل با نهادهای اجتماعی رفت ادامه داد: در نظام‌هایی که نوآوری سیاسی وجود داشته باشد و به نوعی بازگشت از سیاست‌های غلط وجود داشته باشد به سمت سیاست‌های اقتصادی نباید بروند و کشورهای اروپایی را مثال می‌آورد که در اواخر قرن ۱۹ و بعد از آن سال‌های ۱۹۲۰ و ۳۰ و بعد از آن با بحران‌هایی مواجه بودند و می‌گوید که این کشورها در آن شرایط به سمت سیاست‌های ریاضتی نرفتند. علت هم این است که در شرایط بحران جامعه نباید احساس ناامنی و بی‌پناهی کند و احساس کند که سیاستمداران آنها را به حال خود رها کرده‌اند. او با بیان اینکه در شرایط چالش‌های اقتصادی مردم باید احساس کنند که یک دولتی وجود دارد که به آنها پناه می‌دهد بحران‌های پیش آمده در عرصه اقتصادی را یک فرصت خواند و گفت: این شرایط می‌تواند به سیاست‌گذاران ما برای بازگشت از سیاست‌های غلط خود جرأت دهد. با این حال متاسفانه در شرایط حاضر علامتی که بتواند چنین پیامی را بدهد وجود ندارد. این استاد دانشگاه برای حل مسائل بحران فعلی اقتصاد راهکار سومی را جزو گزینه‌های دور زدن تحریم‌ها و یا مذاکره با امریکا مطرح کرد و گفت: در این شرایط بهترین گزینه که می‌تواند حتی گزینه‌های دیگر را هم موثرتر کند ائتلاف با جامعه است. این ائتلاف با جامعه در وهله اول نیازمند پذیرش اشتباه در برخی سیاست‌گذاری‌های قبلی و بعد از آن جسارت برگشتن از آنها است. اگر این اتفاق بیفتد آنگاه می‌توان در مورد راهکارهای عملیاتی کاملا مشخص هم صحبت کرد. او در ادامه به پیشینه خصوصی سازی‌ها در ایران هم اشاره کرد و گفت: اولین قانون مدارس غیرانتفاعی دقیقا سه ماه بعد از جنگ تصویب شد که بعد از آن هم حوزه بهداشت بود. در حالی که باید از این دو حوزه به عنوان دو موهبت عمده اجتماعی حفاظت کرد و اصطلاحا دور آنها نرده کشید. امیدی در نهایت با بیان اینکه بخش عمده‌ای از مشکلات فعلی کشور به خاطر عملکرد خودمان است گفت که نباید از نیروهای متخصصی که ساخته خود این نظام هستند غافل می‌شدیم و آنها را جذب نمی‌کردیم. حالا اما فرصتی است تا در نظام سیاستگذاری به روی این افراد باز شود. چرا که اگر این اصلاحات انجام نشود این بحران دوباره خود را نشان خواهند داد.
