نسیم توکل
وقتی به دور و بر خودمان نگاه می‌کنیم می‌بینیم بسیاری از مسوولان دولتی زنجیره انجام کار را از بین برده‌اند. هر چند مدیران جوان و آنها که از بدنه نسل جدید جذب شده‌اند و هنوز در باتلاق روزمرگی ادارات دولتی فرو نرفته‌اند و در فساد غرق نشده‌اند اما سیستم دست‌وپای آنها را بسته، دلشان می‌خواهد کاری انجام دهند و عمدتاً حضور آنها سبب پیش رفتن کار فعالان بخش خصوصی در اداره‌های دولتی شده است.
به سرانجام رسیدن کار در بخش دولتی همانطور که می‌دانیم زنجیره وار صورت می‌گیرد پس حتی اگر مدیر ارشد بخواهد کاری انجام شود اما کارشناس عملیاتی در آن میان شانه خالی کند فرآیند ناقص می‌ماند و مشکل حل نشده به فراموشی سپرده می‌شود.
وجود این چارت‌ها و پیچ‌وخم طولانی سبب شده که به‌طور کامل بابت دادخواهی از بخش دولتی مأیوس شویم.
امروز فجایعی برای تولید کنندگان و بازرگانان ما در حال وقوع هست که هر روز بر دامنه آنها افزوده می‌شود. من هم همچون دیگر فعالان اقتصادی با این بحران‌ها و وقایع دست‌وپنجه نرم کرده و می‌کنم. با این حال، وقتی لب به سخن باز کردم که مساله مرتفع شد تا نگویند برای حل مشکل خود حرف می‌زند. کاری که به جای زمان طبیعی 7 روز در 60 روز با پیگیری فراوان و غصه زیاد انجام شد.
هر روز در گمرک، سازمان صمت و ادارات کلیدی دولتی شاهد معطلی فعالان اقتصادی هستیم. افرادی که ثبت سفارش آنها یا به معنای دیگر مجوز واردات‌شان صادر شده است اما با ناامیدی و عصبیت آنها روبرو می‌شویم. از رسوب اجناس، فساد مواد غذایی، مواد اولیه بخش تولید و کالای اساسی که نیاز کشور است در گمرکات آگاه هستیم در حالی که پول آن قبلاً پرداخت شده و این مساله هر روز بر دامنه ضرر فعالان اقتصادی می‌افزاید. اگر قبلا ده نفر مشکل داشتند امروز متأسفانه صدها فعال اقتصادی از نارسایی‌های سیستماتیک رنج می‌برند.
با این حال، گذشت زمان سبب کاهش و یا از بین رفتن فساد نشده بلکه هیولای چند سر بزرگ‌تر و قوی‌تر گشته و دهانش برای بلعیدن ارقام بالاتر و عجیب‌تر فراخ شده است. خون آشام فساد به شکلی در حال مکیدن خون بخش خصوصی است که به زودی چیزی از آن باقی نمی‌ماند.
من از اتاق بازرگانی درخواست می‌کنم، هر چند که کرونا و دوران اجباری دورکاری متأسفانه نقش آن را در جامعه مدنی کمرنگ کرده و جلسات کارشناسی، سخنرانی‌ها و موضع‌گیری واحد فعالان اقتصادی کمتر شکل گرفته است، تلاش خود را بیشتر کند و دغدغه افزونی برای آگاهی از روزمره فعالان اقتصادی ایران به خرج دهد. در این میان بسیاری افراد به صورت شخصی موضع‌گیری می‌کنند و این خلأ سبب بروز مشکلات متفاوت می‌شود. به عنوان مثال در جریان بانک مرکزی اتاق بازرگانی خیلی خوب عمل کرد و اصلاً یکی از رسالت‌های پارلمان بخش خصوصی روشنگری درباره تصمیمات و برخی اظهارنظرهای غیر کارشناسانه و فاقد وجاهت
بخش دولتی است.
با این حال، اکنون به حضور رسانه‌ای و موضع‌گیری نمایندگانمان در اتاق بازرگانی نیازمندیم تا بفهمیم در سازمان صمت و بانک مرکزی چه می‌گذرد؟ اگر ارزی وجود ندارد به صورت شفاف به مردم اعلام شود، چنانچه پولی در کشور نیست باید این موضوع به صورت واقعی بیان شود اما با این سبک اطلاع‌رسانی و فرآیندهای پیچیده‌ای که در اخذ و تمدید کارت بازرگانی به راه انداخته‌اند، ثبت سفارش و ارایه قرارداد برای احراز هویت و هزاران گرفتاری دیگری که برای فعالان اقتصادی ایجاد شده و در مسیر آنها مانع ایجاد کرده است، امیدی به پیشرفت کار نیست.
در واقع، شرایط کنونی انجام فرآیند مهاجرت از تکمیل مدارک و دریافت کارت بازرگانی آسان‌تر شده است.
فعالان بخش خصوصی نیاز دارند که اتاق بازرگانی برای دادخواهی پای کار بیاید و مشکلات ما را فریاد بزند و در این دوران سخت صدای ما باشد. نیاز داریم که احساس کنیم اتاق بازرگانی پشتیبان فعالان بخش خصوصی است. به نظر می‌رسد نمایندگان ما در پارلمان بخش خصوصی باید با یک فعالیت رسانه‌ای و پیگیری جدی به داد تولید‌کننده، واردکننده و صادرکننده برسند و آنها را از غرق شدن در منجلاب آیین‌نامه‌ها، دستورالعمل و موانع مخل محیط کسب‌وکار نجات دهند.
در پایان، خواهشمندم اتاق بازرگانی در صورت امکان، در سازمان صمت، گمرکات، بانک مرکزی و... نمایندگی ایجاد کند تا فعالان اقتصادی بتوانند شکایات خود را در آنجا مطرح کنند و از سوی کارشناسان و حقوقدانان زبده مذاکره شود تا اندکی از بار سهمگین مشکلاتی که از آذرماه سال جاری بر دوش فعالان اقتصادی بخش خصوصی تحمیل شده است، کاسته شود.
