در سال ۲۰۱۵ ویدئویی در رسانه‌های جهان منتشر شد که یکی از محققان در حال غواصی یک نی را از سوراخ بینی یک لاک‌پشت خارج کرد، در آن زمان جمله «از نی استفاده نکنید، یک لاک‌پشت را نجات دهید» به شعاری برای منتقدان استفاده از پلاستیک تبدیل شد، این وضعیت اسف بار آب‌های دنیا است.اقیانوس‌ها ریه آبی زمین هستند اگر ظرفیت آنها را برای تولید اکسیژن کاهش دهیم، نحوه عملکرد این ریه را تغییر خواهیم داد، اگر اقیانوس‌ها دی اکسید کربن کمتری جذب کنند، کره زمین می‌تواند با تغییرات غیرقابل تصوری در آب و هوا روبرو شود که ورود حجم زیاد پلاستیک به پهنه‌های آبی این روند را سرعت می‌بخشد، از طرفی خود تغییرات آب و هوایی نیز مواد پلاستیکی بیشتری را به دریا می‌ریزد، طبق تحقیقات انجام شده، پیش بینی می‌شود گرم شدن کره زمین و افزایش سیلاب باعث ورود میکروپلاستیک بیشتری به دریاها می‌شود.
گازهای گلخانه‌ای از گهواره تا گور
محققان معتقدند آلودگی پلاستیک فقط مساله اقیانوس‌ها نیست، اینیک مساله اقلیمی و در واقع یک مساله بهداشت انسانی است که در چند دهه اخیر کره زمین را درگیر کرده و در حال بریدن نفس موجودات زنده آن است، چند سالی است که پلاستیک در زندگی انسان جایگاه ویژه ای یافته است در واقع پلاستیک‌ها به اجزای اساسی محصولات و بسته بندی‌ها تبدیل شده‌اند زیرا بادوام، سبک و ارزان هستند اما با وجود اینکه مزایای بی‌شماری دارند، به دلیل اینکه از سوخت‌های فسیلی نشات می‌گیرند از گهواره تا گور گازهای گلخانه‌ای در محیط منتشر می‌کنند.
تهدید آبزیان اقیانوس‌ها
البته پلاستیک فقط حیات موجودات در خشکی را تهدید نمی‌کند بلکه چند سالی است راهش به دریاها و اقیانوس‌ها نیز باز شده و در قالب میکروپلاستیک زندگی آبزیان را تهدید می‌کند، اقیانوس‌ها و دریاها پهنه‌های آبی ارزشمندی به لحاظ تامین مواد غذایی و همچنین مسائل آب و هوایی هستند، این پیکره‌های آبی تقریبا۷۱ درصد سطح کره زمین که مساحتی حدود ۳۶۱ میلیون کیلومتر مربع است را پوشانده شده‌اند و زیستگاه حدود ۲۳۰ هزار گونه جانوری شناخته شده هستند، البته بخش عمده‌‌ای از ژرفای اقیانوس‌ها هنوز کشف نشده که بر این اساس تخمین زده می‌شود بیش از دو میلیون گونه جانوری آبزی وجود داشته باشد که مانند تمام زیست بوم‌های طبیعی دستخوش تغییرات ناشی از زیاده‌خواهی انسان شده‌اند.
ورود سالانه 12 میلیون تن پلاستیک
به محیط‌های دریایی
چند سالی است دشمن جدیدی به نام پلاستیک و میکروپلاستیک به فهرست دشمنان اقیانوس‌ها اضافه شده است. تخمین زده می‌شود هر ساله حدود ۵ تا ۱۲ میلیون تُن پلاستیک بر اثر فعالیت‌های انسانی وارد محیط‌های دریایی می‌شود. قطعات پلاستیکی کوچک، فیبرها و گرانول‌هایی با اندازه کوچک‌تر از ۵ میلیمتر به عنوان میکروپلاستیک‌ها شناخته می‌شوند که در بیشتر موارد با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند، یکی از پیامدهای مهم زیست محیطی حاصل از افزایش استفاده از پلاستیک‌ها است.
سرانه قابل توجه مصرف نفت برای تولید پلاستیک
عضو هیات علمی و رییس پژوهشکده علوم دریایی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی در این باره گفت: بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد، امروزه حدود ۴ تا ۸ درصد از مصرف سالانه جهانی نفت با پلاستیک همراه است که اگر این اتکا به پلاستیک ادامه یابد پلاستیک‌ها ۲۰ درصد سرانه مصرف نفت تا سال ۲۰۵۰ را به خود اختصاص می‌دهند، صرفه جویی در منابع از طریق تولید مسوولانه، مصرف، استفاده مجدد و بازیابی مواد بدون سوزاندن یا دفن زباله، بهترین راه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است اما رسیدن به این مهم نیاز به یک تغییر فرهنگی عظیم و تغییر در هر مرحله از چرخه زندگی یک محصول دارد. علی مهدی‌نیا افزود: وقتی مردم به پلاستیک فکر می‌کنند، تمایلی ندارند که به شروع چرخه زندگی آن فکر کنند در حالی که آغاز چرخه زندگی آن واقعاً با توسعه نفت و گاز آغاز می‌شود. نفت، گاز و زغال سنگ سوخت‌های فسیلی سازنده پلاستیک‌ها هستند. استخراج و حمل و نقل این سوخت‌های فسیلی یک فرآیند پر مصرف کربن است، محققان تخمین زده‌اند که ۱۲.۵ تا ۱۳.۵ میلیون تن معادل دی اکسید کربن در سال هنگام استخراج و انتقال گاز طبیعی برای ایجاد مواد اولیه تولید پلاستیک در ایالات متحده امریکا در محیط منتشر می‌شود. او تاکید کرد: سوزاندن زباله بیشترین تأثیر را بر تغییر اقلیم دارد، بر اساس گزارش‌های موجود، میزان انتشار آلاینده‌های ایالات متحده در اثر سوزاندن پلاستیک در سال ۲۰۱۵، حدود ۵.۹ میلیون تن معادل دی اکسید کربن بوده است، براساس پیش‌بینی‌های شورای جهانی انرژی، اگر تولید و سوزاندن پلاستیک طبق انتظار افزایش یابد، انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰ به ۴۹ میلیون تن و در سال ۲۰۵۰ به ۹۱ میلیون تن می‌رسد. مطالعات نشان می‌دهد که پلاستیک‌ها هنگام قرار گرفتن در معرض تابش خورشید، گازهای گلخانه‌ای منتشر می کنند و حاکی از آن است که یکی از متداول‌ترین پلاستیک‌های موجود در اقیانوس‌ها در حال حاضر، پلی‌اتیلن با چگالی کم است که هنگام تجزیه، گازهای گلخانه ای آزاد می‌کند.
