کتاب «راهبردهای کاهش فقر شهری» نوشته «دی. کی سریواستاوا» است. نویسنده درباره این کتاب و رویکرد آن می‌گوید: فقر شهری به این دلیل که ازلحاظ درآمدزایی و الگوهای مکانی ناهمگون‌تر است، به طرز چشمگیری با فقر روستایی تفاوت دارد. فقر روستایی، در ارتباط با کشاورزی و اراضی مشخص می‌شود. در مقابل، فقرای شهری الگوی بسیار متنوعی از فعالیت‌ها و مسائل را نشان می‌دهند. در واقع فقیر روستایی تمایل دارد مهاجرت به نواحی شهری را برای اشتغال افزایش دهد که این امر به‌نوبه خود، اندازه نسبی بخش اشتغال غیررسمی شهری را گسترش می‌دهد. جذب باقیمانده نیروی کار در بخش غیررسمی با بهره‌وری پایین، هزینه مصرف سرانه را کاهش می‌دهد و به‌این‌ترتیب نسبت فقر شهری را بالاتر می‌برد.
