در پی انجام آخرین مراحل کاوش در آبراهه‌های تخت‌جمشید، سنگ‌نگاره‌ای کشف شد که دارای ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد است. علی اسدی (سرپرست کاوش آبراهه‌های تخت‌جمشید) درخصوص آخرین یافته‌های این فصل از کاوش گفت: بعد از اتمام عملیات کاوش و برداشت رسوبات آبراهه‌های شمال خاوری که در فصل سوم کاوش آبراهه‌های تخت‌جمشید مدنظر باستان‌شناسان بود، درصدد تمیز کردن دیواره‌های سنگی- صخره‌ای آبراه برآمدیم چراکه قطعات گل به آن چسبیده بود و برای آنکه بتوانیم نقشه‌برداری درست و صحیحی از این آبراهه‌ها داشته باشیم، نیاز بود تا این دیواره‌ها تمیز و خطوط شکاف‌های صخره‌ها مشخص شود. در بخش‌هایی از صخره‌ها که تراشیده و به صورت کانال درآمده‌اند، قسمت‌های زائده مانندی وجود دارد که در حدود ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر هستند که به صورت پیش آمدگی جلو آمده‌اند و احتمالا مربوط به عملیات تراش هستند. به این معنا که وقتی تراش صخره برای شکل دادن کانال در دوره هخامنشی انجام می‌شد، در بخش‌هایی که عمق زیادی داشت از این زائده‌ها به عنوان جای پا یا محل قرار دادن داربست استفاده می‌کردند و بعد از آنکه کار تراش آبراه تمام می‌شد این زائده‌ها برداشته و تراشیده می‌شدند و سطح آبراه یکنواخت می‌شد.
