الوندی که پیوندگاه تاریخ و طبیعت است، این‌روزها زخم لودرها را بر تن خویش به تماشا نشسته و راه باریک و زیگزاکی که از گنجنامه به سمت میدان میشان می‌رفت، با نام «جاده سلامت» تعریض شد. حتی متولیان مجموعه تفریحی و توریستی گنجنامه به همین میزان بسنده نکردند و بر سر الوند منت گذاشته و در کنار این جاده درختکاری هم کردند!
فقط 5 سال از تعرضِ قبلی به دشت میشان در مسیر قله الوند می‌گذرد، هر چند پیش از این اتفاق در طول سال‌های گذشته ایجاد تله‌کابین گنجنامه و تاسیساتی که برای این تله‌کابین نیاز بود خود راه را برای آسیب بیشتر به کوهستان الوند که بخشی از آن در فهرست میراث ملی کشور نیز ثبت شده هموار کرد، اقداماتی که به نظر می‌رسد هنوز ادامه‌دار است، شاید به همین دلیل هم این‌بار سراغ جاده‌ای هموار برای رسیدن به همان مسیرِ میشان به گنجنامه رفته‌اند. از حدود ۱۰ روز قبل کارشان برای زیرسازی جاده میشان را آغاز کرده‌اند و کارگران پروژه هم تاکید کردند که کارشان قرار است به درختکاری ختم شود، این خود نشانه‌ای است که احتمال آغاز تخریب‌های بیشتر در دل این مسیر را بیشتر می‌کند، آن‌هم در شرایطی که فعالان میراث فرهنگی از کشفِ کتیبه‌ای در نزدیکی همین مسیر خبر داده‌اند که احتمال تخریب‌اش در زمان انجام عملیاتِ تسطیحِ محوطه وجود دارد. ناهید زندی‌صادق، دانش‌آموخته ایران‌شناسی و فعال میراث فرهنگی همدان می‌گوید: «الوند؛ همان کوه مقدس و سپندی که در طول تاریخ همواره تکیه‌گاه و پناه هگمتانه باستانی، مادستان و همدان بوده و هست، این روزها رنجور و مجروح نظاره‌گر بی‌مهری فرزندان خویش است، از همان روزها که راه‌اندازی تله‌کابین ،کوهنوردی را به تفریح و تفرجی آسان بدل کرد و «دشت‌میشان» زیر پای مسافران و گردشگران با زباله‌ها انباشته شد، دل الوند و الوند دوستان شکست. او به ایسنا گفت: سنگ‌نگاره‌ها و سنگ‌نوشته‌هایی که در جای‌جای کوهستان الوند به یادگار مانده‌اند از روزگار پیش از تاریخ تا دوره اشکانیان را برمی‌گیرد که شاید معروف‌ترین و بزرگ‌ترین آنها سنگ‌نوشته‌های داریوش بزرگ و فرزندش؛ خشایارشاه باشد. دره گنجنامه و دامان الوند همواره ییلاق همدانی‌ها بوده و ادیبان و مورخان از سرسبزی و آب هوای این منطقه بسیار نوشته‌اند. متولیان مجموعه تفریحی و توریستی گنجنامه به همین میزان بسنده نکردند و بر سر الوند منت گذاشته و در کنار این جاده درختکاری هم کردند! حال آنکه این بخش از کوهپایه اساسا مرتع است و نیازی به درخت ندارد، از سوی دیگر باید کارشناسان نظر دهند که درختان کاشته شده، اصلا با اقلیم الوند سازگار هستند یا خیر؟
