قانون بیمه‌های اجتماعی روستاییان که بیستم فروردین 1347 به تصویب مجلس سنا رسیده بود، در بیست و یکم اردیبهشت 48 به تصویب مجلس شورای ملی رسید و ازسوی محمدرضا شاه توشیح شد. بر اساس ماده یک این قانون، به وزارت اصلاحات ارضی و تعاون روستایی اجازه داده می‌شود به منظور تأمین و اجرای بیمه‌های اجتماعی در مورد روستاییانی که با‌اجرای قوانین و مقررات اصلاحات ارضی صاحب نسق‌های زراعتی خود شده یا بشوند سازمان بیمه‌های اجتماعی روستاییان را که در این قانون‌سازمان نامیده می‌شود تأسیس کند. سازمان دارای شخصیت حقوقی و استقلال کامل مالی و اداری است و بر اساس مقررات این قانون طبق اصول‌بازرگانی اداره خواهد شد. ماده 2 این قانون، سازمان را موظف می‌کند طبق مقررات مندرج در قانون روستاییان مشمول ماده یک و خانواده تحت تکفل یا ولایت آنها را در مقابل حوادث ناشی از‌کار، بیماری‌ها، ازکارافتادگی و فوت و سایر موارد بیمه‌های اجتماعی بیمه کند. همچنین اجرای هر یک از بیمه‌های مندرج در ماده 2 این قانون و تعیین افرادی که از خانواده بیمه شده مشمول مقررات قانونی می‌شوند به تدریج در‌مناطق مختلف مملکت و به تناسب توسعه امکانات و قدورات دولت به پیشنهاد وزیر اصلاحات ارضی و تعاون روستایی و تصویب هیات دولت‌اجرا خواهد شد. شرکت‌های تعاونی روستایی و شرکت‌های سهامی زراعی طبق تشخیص و اعلام سازمان مکلفند روستاییان حوزه عملیات خود یا تابع خود‌را نزد سازمان بیمه کنند و مسوول پرداخت حق بیمه مربوط به سازمان و مکلف به همکاری با آن هستند. منابع درآمد سازمان عبارت بودند از حق بیمه‌های دریافتی، درآمدهای حاصل از وجوه و اموال متعلق به سازمان و درآمدهای حاصل از بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌ها و درمانگاه‌های سازمان که ممکن است‌از اشخاص بیمه‌نشده عاید شود، کمک‌ها و هدایای اعطا شده به سازمان، اعتبارات پیش‌بینی شده در برنامه‌های عمرانی برای رفاه و بیمه اجتماعی روستاییان به استثنای اعتباراتی که برای انجام وظایف قانونی‌وزارتخانه‌های بهداری و آبادانی و مسکن منظور شده است، وجوه حاصل از محل زیان دیرکرد بر اساس مقررات آیین‌نامه‌ای که به تصویب شورای عالی خواهد رسید. همچنین در این قانون تاکید شده بود، در روستاها یا واحدهای روستایی که مقررات این قانون به مورد اجرا گذاشته می‌شود از کلیه محصول کشاورزی و هر گونه عواید دیگری که در روستاها و واحدهای روستایی مذکور تحصیل شود یک درصد وصول می‌شود.
