رضا بهرامی که این روزها نمایش «کریمولوژی» را برای دومین بار روی صحنه برده است، هرچند از برخی از اتفاقات در تئاتر دلگیر است، اما حضور تهیه‌کنندگانی مانند نوید محمدزاده و سجاد افشاریان را که متعلق به بدنه تئاتر هستند، مایه دلگرمی می‌داند. این کارگردان تئاتر که نمایش خود را در تئاتر «هامون» اجرا می‌کند، از کم‌توجهی به گونه‌های مختلف نمایش ایرانی، اتفاقات ناخوشایند مالی، خالی شدن تعدادی از آثار نمایشی از تفکر و ... سخن گفت اما ابراز خشنودی کرد که حضور نوید محمدزاده در کنار نمایش «کریمولوژی» باعث آرامش گروه اجرایی شده است. او گفت: قطعا حضور کسی مانند نوید محمدزاده به عنوان تهیه‌کننده در کنار ما سبب می‌شود بخش زیادی از نگرانی‌هایمان برطرف شود و دلگرم‌تر به کار ادامه دهیم. او با اشاره به مشکلاتی که در نخستین نوبت اجرای این نمایش برایش پیش آمده بود، یادآور شد: در اولین نوبت اجرایمان در تئاتر شهر سه روز پیش از اجرا با دوستانی که به عنوان تهیه‌کننده در تئاتر فعالیت دارند، تماس گرفتم و گفتم ما برای انجام یکسری از کارها 5 میلیون تومان نیاز داریم و حاضرم در قبال دریافت این مبلغ، نام شما را به عنوان تهیه‌کننده بزنم و بعد از اولین هفته اجرا، پول‌تان را هم برمی‌گردانم اما هیچ کس با ما همراهی نکرد و در نهایت با حمایت سایت تیوال توانستیم آن هزینه‌ها را تامین کنیم که اگر این اتفاق نمی‌افتد برای دومین بار ناچار می‌شدم ماشینم را بفروشم! او با ابراز تاسف از برخی اتفاقات ناخوشایند مالی در حوزه تئاتر به ایسنا گفت: درست است که نمی‌خواهیم در تئاتر را ببندیم و مانع ورود افراد جدید شویم اما این هم درست نیست که هرکسی هر کاری در تئاتر انجام بدهد. این روزها می‌بینیم که برخی از افراد ناشناس و تازه‌کار، کارگردانی می‌کنند و کسانی به عنوان تهیه‌کننده بودجه‌هایی به آنان می‌دهند و کاری روی صحنه می‌آید که نه تفکری دارد و نه حرکتی رو به جلو و نتیجه این می‌شود که آن نمایش به دلیل سطح کیفی خود نمی‌تواند اقبال تماشاگران را جلب کند. با این شیوه هم آن تهیه‌کننده ضرر می‌کند و هم آن فرد تازه‌کار مدعی کارگردانی می‌شود و برای خودش رزومه‌ای درست می‌کند و حق هم دارد چون به هر حال کارگردانی کرده است و همه اینها به تئاتر ما آسیب می‌زند. بهرامی که در نمایشش به شخصیت کریم شیره‌ای می‌پردازد، درباره این انتخاب نیز گفت: این شخصیت نماد تمام هنرمندانی است که سال‌ها در کشور ما برای ایجاد تفکر و خلق اثر هنری کوشیده‌اند اما هرگز قدر ندیده‌اند و از جایگاهی شایسته برخوردار نشده‌اند.
