سیزدهمین دوره جشنواره «سینما حقیقت» که به نیمه راه خود رسیده با آثار گوناگونی میزبان علاقه‌مندان به مستند شده و در بین آنها فیلم‌هایی هستند که موضوع‌شان حول محور «سینما» می‌چرخد. در میان آثار ایرانی بخش‌های مختلف کوتاه، نیمه بلند و بلند این دوره از جشنواره فیلم مستند، یلم‌ها را مثل همیشه می‌توان به نحوی دسته‌بندی کرد که تکرار محوریت بعضی از آنها زیادتر باشد و امسال خود سینما یا ساخت یک فیلم، سوژه چند مستند ساز شده که خیلی از آنها با استقبال مخاطبان جشنواره هم روبه رو شده‌اند. فیلم کوتاه «آشو» یکی از آن مستندهاست که اولین تجربه فیلمسازی کارگردانش جعفر نجفی هم هست. این کارگردان متولد کوهرنگ، فیلمی درباره یک کودک چوپان به نام «آشو» ساخته است که دل‌بسته سینما و بازیگری است. او از صبح تا شب با گله‌اش مشغول است و همزمان با عشقی که به فیلم‌های مطرح سینمای جهان دارد، زندگی‌اش را با رویاهایش سپری می‌کند.
«ایرانوود» دیگر فیلمی است که در روستایی از یاسوج ساخته شده و خیلی از مشکلات و دغدغه‌های کارگردان‌های سینما را در موقعیتی کمدی می‌توان در این فیلم دید. رضا دانش پژوه در «ایرانوود» سراغ یکی از اولین فیلمسازان استان خود رفته که می‌خواهد دومین فیلمش را با کمک اهالی روستایش بسازد اما با وجود اینکه فیلمنامه‌اش مجوز گرفته، از کدخدا گرفته تا تک تک روستاییانی که برای بازی در فیلم انتخاب شده‌اند نه تنها تاکید دارند که فیلمنامه را اول باید تایید کنند، بلکه ممیزی‌های خود را هم اعمال می‌کنند.
«سینما چهار باغ» عنوان مستند دیگری است که در جشنواره سینما حقیقت به نمایش درآمده است. کارگردان اصفهانی این فیلم، علیرضا منصوری در سینما «چهار باغ» سراغ اصغر الواری، آپاراتچی در آستانه بازنشستگی این سینما رفته است چون با توجه به دیجیتال شدن سینما، این آپاراتچی نگران آپارات قدیمی خودش است که به سرنوشت دیگر آپارات‌ها دچار نشود.
