در اعتراض به روی کار آمدن دولت نظامی ارتشبد ازهاری، راهپیمایی‌های گسترده‌ای در تهران و شهرستان‌ها صورت گرفت و روز 16 آبان 1357، بازار تهران، قم، مشهد، شیراز، اصفهان، سنندج، ساری و قزوین به حالت تعطیل درآمد. همچنین به دنبال اعتصاب آموزگاران و دبیران، کلیه شاگردان مدارس تهران نیز به اعتصاب‌کنندگان پیوستند و موج انقلاب در شهر تهران و سایر شهرها گسترش یافت. در این روز زد و خورد مسلحانه مردم با ماموران انتظامی آغاز شد و در چند شهرستان ماموران ساواک و فرماندار نظامی به دست مردم کشته شدند. مردم مبارز در این اعتراضات، اعلام کردند که تغییرات ظاهری و جابه‌جایی عوامل دست‌نشانده رژیم شاه و امریکا نمی‌تواند مانع مبارزه آنان برای پیروزی انقلاب اسلامی شود.
به دنبال این جریانات امام خمینی (ره) هم به مناسبت روی کار آمدن دولت نظامی و کشتار 13 آبان دانشگاه پیامی فرستادند، در متن بیانیه امام (ره) آمده است: «من از جنایاتی که اخیرا با فرزندان اسلام در دانشگاه‌ها نموده‌اند در سوگم. من از دانشجویان عزیز که در راه اسلام و کشور فدایی داده‌اند ودر مقابل شاه با مشتی گره کرده ایستاده و او را محکوم کرده‌اند تشکر می‌کنم. عزیزان من از این هیاهوی نظامی نهراسید که نمی‌هراسید. شما ملت شجاع ثابت کردید که این تانک‌ها و مسلسل‌ها و سرنیزه‌ها زنگ زده است و با اراده آهنین ملت نمی‌تواند مقابله کند ... ملت هوشمند ایران نه از آن چماق و سرنیزه هراس دارد و نه از این خدعه و نیرنگ و فریب.»
با بالا گرفتن اعتراضات مردم، دولت نظامی ازهاری ظاهرا برای تسکین افکار عمومی و راضی کردن مردم انقلابی و در واقع برای عوام فریبی، تعدادی از شخصیت‌های سیاسی پیشین کشور از جمله امیرعباس هویدا که 13 سال نخست‌وزیر کشور بود را دستگیر و زندانی کرد. بازداشت این افراد به هیچ‌وجه ارتباطی باتصمیم رییس دولت نداشت و این فکر مربوط به شخص شاه بود که بعضی از مشاورینش به او القا کرده بودند. شاه با دستگیری این افراد، در اقدامی فریبکارانه کوشید خود را تبرئه کرده، مقامات پیشین دولتی را مسوول ستم‌ها، جنایت‌ها و فسادهای اقتصادی و اخلاقی رژیم خود معرفی کند. این بازداشت‌ها از نظر افکار عمومی نه تنها کوچک‌ترین اثر تسکینی نداشت، بلکه رسوایی رژیم را بیشتر کرد تا جایی که در پی این بازداشت‌ها، امام (ره) این اقدامات را فریب‌کاری دانسته و کار رژیم را تمام شده عنوان کردند.
