محمدرضا مهدی‌زاده با اعتقاد به اینکه انجمن‌های ادبی باید آزاد باشند می‌گوید این انجمن‌ها نباید به‌خاطر پول قند، چای و مکان زیر بار دستورات نهادها بروند. اما مشکلاتی هست که منجر می‌شود امکاناتی نداشته باشند و در نهایت به کافه‌ها روی بیاورند. این شاعر با بیان اینکه نمی‌پسندد نهادهایی بیایند و انجمن‌های ادبی را پشتیبانی کنند، اظهار کرد: چه حوزه هنری، چه سازمان فرهنگی هنری شهرداری و... همه صبغه حکومتی و دولتی دارند. به نظر من هنرمند باید رها باشد و زیر بار چیزی نرود. وقتی یک نهاد انجمن ادبی را تامین و پشتیبانی می‌کند، آنها چه در چاپ کتاب، چه در آوردن مهمان و غیره مجبور هستند عقیده این سازمان‌ها را بپذیرند، چون در غیر این صورت آن حمایت را از آنها می‌گیرند؛ در حالی که باید در اصل هنر رهایی و آزادگی باشد.
