بیست و چهارم شهریور 1354، جعفر شریف‌امامی دوباره به ریاست مجلس سنا انتخاب شد. سید‌محمد سجادی و عزت‌الله یزدان‌پناه به عنوان نایب‌رییس انتخاب شدند. او در سال 1341 نیابت تولیت بنیاد پهلوی را عهده‌دار شده بود و در انتخابات 1342 مجلس سنا، با داشتن بیشترین آراء به عنوان سناتور از تهران به مجلس راه یافت و به ریاست مجلس انتخاب شد. ضمن آنکه ریاست مجلس شورای ملی نیز با او بود و در حقیقت ریاست قوه مقننه را بر عهده داشت. شریف‌امامی مدت
15 سال رییس مجلس سنا بود و مشاغل متعددی را بر عهده داشت از جمله: ریاست هیات‌مدیره بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران، ریاست اتاق صنایع و معادن و بازرگانی، ریاست کانون مهندسین و عضو هیات امنای دانشگاه. از جمله فعالیت‌های دیگر وی ایجاد دامداری در کرج، شهرک‌سازی و آپارتمان‌فروشی با بهاءالدین کهبد سرمایه‌دار معروف است. در سال 1357 که سراسر ایران را تظاهرات و اعتصاب در‌بر گرفته بود، محمدرضا پهلوی برای جلوگیری از بحران و انقلاب مسوولیت نخست‌وزیری را با اختیارات تام به او سپرد، نامبرده با ایراد چند نطق مخصوصاً نطق معروف او «من شریف‌امامی بیست روز پیش نیستم» دولت آشتی ملی را تشکیل داد که ظاهراً از مردم حمایت می‌کرد و خود را از خاندان روحانیون معرفی کرد. از سیاست‌های او می‌توان به آزادی مطبوعات و رادیو تلویزیون، دادن امتیاز به کارمندان، تغییر تقویم شاهنشاهی به شمسی، بستن مراکز فساد، عزل مدیران نالایق و انحلال حزب رستاخیز اشاره کرد. شریف‌امامی با برقراری حکومت نظامی فاجعه جمعه سیاه یعنی 17 شهریور را به نام خود در تاریخ ثبت کرد. تلاش او در تغییر مسیر انقلاب اسلامی از امور سیاسی به امور رفاهی بی‌نتیجه ماند و مردم به مخالفت با او پرداخته و او را وادار به کناره‌گیری کردند و سر انجام در 14 آبان 1357 استعفا داد و نیمه دوم بهمن همان سال ایران را به قصد امریکا ترک کرد.
جعفر شریف‌امامی از دوران جوانی وارد لژ فراماسونری و رییس فراماسون‌های ایران شد. نامبرده در سال 1378 در امریکا درگذشت.
