بیست و یکم شهریور 1306، علمای اصفهان به رهبری آیت‌الله حاج‌آقا نورالله اصفهانی در هجرتی اعتراض‌آمیز به قم و تحصن در این شهر مخالفت خود را با زمزمه‌های حکومت رضاخان مبنی بر کشف حجاب بانوان مسلمان ایرانی اعلام داشتند. این حرکت انقلابی 105 روز به طول انجامید و به عقب‌نشینی ظاهری رضاخان از این تصمیم منجر شد. به دنبال انتشار ابلاغیه کشف حجاب، اصفهان به رهبری حاج آقا نورالله به تعطیلی کشیده شد. و پس از آن جلسه‌ای متشکل از روحانیون سرشناس اصفهانی تشکیل شده و بعد از استخاره تصمیم به مهاجرت از اصفهان گرفته شد. از فردای آن جلسه حاج‌آقا نورالله اسباب مهاجرت علما را فراهم ساخت و چون تلگرافخانه دولتی تحت سانسور بود، قاصد‌هایی به شهرهای مختلف فرستاده و از آنان درخواست مساعدت کرد و سپس به همراه علمای سرشناس اصفهان و چهره‌های شناخته شده خانواده نجفی و بیش از هزار نفر از طلاب و روحانیون در 21 شهریور 1306 روانه قم گردید. او به همراه یاران خویش به قم رسیده در این شهر به توصیه آیت‌الله حائری از مهاجرین استقبال پرشکوهی به عمل آمد. پس از رسیدن به قم نیز حاج‌آقا نورالله دعوتنامه‌هایی برای تمامی علما و روحانیون اقصی نقاط کشور ارسال نموده از ایشان خواست به قم عزیمت نموده تا متحدا در پیشرفت هدفی که به عقیده ایشان وظیفه شرعی و به نفع عامه مردم بوده اقدام کنند. به این ترتیب علمای نقاط مختلف کشور از جمله از خراسان حاج میرزا عبدالله از شیراز سیدعبدالباقی و سیدعبدالله شیرازی، از کاشان حاج‌میرزا شهاب‌الدین کاشانی، از همدان شیخ‌الاسلام همدانی و از خمین حاج‌میرزا محمد‌مهدی احمدی به مهاجرین پیوستند. و از سایر نقاط تدارک وسیعی برای پیوستن به مهاجرین به عمل آمد. آقانورالله پس از ورود به قم و استقرار در آن شهر هیاتی تحت عنوان «هیات علمیه روحانیه مهاجرین قم» تشکیل داد که مامور اجرای مقاصد و ابلاغ تصمیمات به طلاب بود. مهاجرت علما به قم کم‌کم دامنه وسیع‌تری پیدا کرده باعث هیجان سیاسی در تهران و سایر شهرها شده و تبدیل به مساله اصلی دولت و کشور شد.
