ارکستر فیلارمونیک شهر تهران به دستور شهرداری و با حمایت برج میلاد رسما راه‌اندازی شد. در این مراسم با تاکید بر اجرای قطعاتی از موسیقی نوستالژیک ایرانی، قطعاتی از موسیقی کلاسیک غربی هم اجرا شد. ارکستر فیلارمونیک شهر تهران، شامگاه شنبه، ۱۲ مرداد، با رهبری آرش امینی در مرکز همایش‌های برج میلاد تهران روی صحنه رفت. همچنین لوریس چکناواریان رهبر مهمان این کنسرت بود. هدف این ارکستر از همان ابتدا، ترویج موسیقی فاخر ایرانی عنوان شده است؛ بر این اساس در کنسرت افتتاحیه، اغلب قطعاتی از هنرمندان ایرانی همچون محمد سریر یا فرهاد فخرالدینی اجرا و درواقع تنها سه اثر کلاسیک غربی در این کنسرت نواخته شد. رهبر مهمان وارد سالن می‌شود و با تشویق حضار در جایگاه خود قرار می‌گیرد. چکناواریان دو بار در اول و آخر کنسرت به روی صحنه می‌آید و گزیده‌ای از کارهای خود را رهبری می‌کند. قطعه اول «سوئیت آرارات» نام دارد. این اثر در ابتدای کار شروعی پرقدرت دارد. این بخش با ریتم تند آغاز و در همان حالت پایان می‌یابد. بخش دوم در حالی آغاز می‌شود که با ریتم‌هایی خلاف جهت اثر قبلی، ملودی آرامی را دنبال می‌کند. احساس گروه نوازندگان در این قطعه در سالن پراکنده می‌شود و فضای آرامی را برای مخاطبان ایجاد می‌کند. بخش دوم کماکان اوج می‌گیرد و در نهایت در اوج به پایان می‌رسد. این اثر به موضوع به گل نشستن کشتی حضرت نوح در کوه آرارات اشاره دارد. پس از اجرای بخش اول، لوریس چکناواریان صحنه را ترک کرده و آرش امینی جایگزین او می‌شود. قطعه دوم که اثری معروف از جواکینو روسینی است، ریتم‌های مختلفی دارد که مدام در حال تغییر هستند و هر بار فضای متفاوتی را در سالن ایجاد می‌کنند. قطعه سوم سوییت شرقی اثری از محمد سریر است که همراه با تم شرقی اجرا می‌شود. این اثر ریتم ثابتی را دنبال می‌کند و گاهی فراز و نشیب‌هایی را به همراه دارد. اثر «سربداران» که موسیقی سریالی به همین نام است، با حضور فرهاد فخرالدینی سازنده اثر نواخته شد. این اثر که حالتی نوستالژیک برای مخاطبان دارد، آنها را در سکوت فرو می‌برد. سپس یکی از آثار باخ نواخته می‌شود. عده‌ای در سالن حین نواختن این قطعه فیلم‌برداری می‌کنند. در پایان امینی با تشویق حضار سالن را ترک کرده و چکناواریان برای رهبری قطعه آخر روی صحنه می‌آید. این بخش از رپرتوار این کنسرت به عاشقانه‌های لوریس چکناواریان اختصاص دارد که با عنوان «love songs» شناخته می‌شوند. در اجرای آن احساس موجود در قطعات و هماهنگی بین اعضا به خوبی دیده می‌شود که در نهایت با تشویق تماشاچیان همراه است.
